Emecikli Ömer

 

Datça’ya 15 km ötede oturduğumdan, seyrek dolmuş saatlerini kaçırmamak için erkenden İsa’nın yol üstü bakkaliyesinde oluyorum.

Hem yağmurdan , rüzgardan korunup; hem de kahvaltı sonrası ilk çayımı orada yudumluyorum.

Değişik tiplerle karşılaşıyorum. Perili köşkün yanındaki motel inşaatında çalışan işçilerin, Kızlan ve Aktur şoförlerinin, Emecik, Karaincir gibi yakın civar yerleşimlerinin de mekanı burası.

Bir süre sonra bazı ihtiyaçlarımı geceye denk getirip , gece de gider oldum Gülhan markete.Bir gece geç saatte biralarımızı yudumlarken tanıştım Deli Ömer’le.Nasıl yürüdüğüne şaşırılacak kadar eski bir kamyonetle yaklaştığı market’in önünde parketti. Bombeli, aynalı bir gözlükle karşımıza çıktı. Ve anlaşılması güç bir dille,İsa’ya seslendi:

–Len bizim oğlan, nele edip durusunuz?

İsa, gülerek çağırdı.

–Zifleniyoz be ömer. Sana da açıverim mi?

–Sen ayra çağırmazsın ya, getirve bakem bi bira.

Buraya kadar pek bir tuhaflık yok. Bildiğimiz yöre insanı işte. Ne zaman k, kabanını çıkardı gögsünde kordonlarla asılı gözlükler ortaya çıktı, bir tuhaflık olduğunu anladım.Her biri farklı renklerde kordonlara asılı 6 adet gözlük.2’ si güneş, 4 tane de hazır yakın gözlükler. Bir tane de yüzünde bombeli ucuz bir gözlük. Anlatıyor:

–Te hurda, (şurda demek oluyor) derenin ustunde bir sürü yabancı araba gelipduru. Dağda mantar bırakmadılar…

45-50 yaşlarında kirli sakallı,eski siyah bir eşofman ( paçaları çoraplara sokulu ) üzerinde balıkçı kazak ve avcı yelek. Fazlaca dikkatle süzmüş olmalıyım ki;

–Kim bu arkideş? diye beni gösteriyor. İsa da ‘’ Datça da gözlükçü. Yeni geldi ‘’ diyerek beni tanıştırdı.

Önce bir şaşkınlık gördüm yüzünde. Sonra maden bulmuş gibi gözlüklerini göstermeye başladı. Ben sadece boynunda asılı olanları gösterecek zannederken, o iç cebinden 2 gözlük daha çıkardı. Biri eski bir Carrera güneş, diğeri isimsiz bir bombeli gözlük daha. Kazağını yukarı çekti. Kemerine takılı kılıf içinde sarı camlı bir metal gözlük daha.Arada kemer kılıfı eskimiş. Yeni bir tane verebilir miymişim? Sonra,

–Morismorel va mı siz de? Dedi

Benim bi tane morismorelim vadı. Aktur da ki ingiliz duktur vermişti. beş yıl önce. Muula’ya gediverirkene cebimde kırılıvedi.

‘’yok’’ dedim.

Kamyonetin yanına gitti. Kasasından bir şok naylonu içinde 10 tane kadar gözlük daha getirdi. 4 tanesini bana verdi. Kiminin sapı kırık, kiminin vidası düşmüş. Bunları yaparsam bana bu dağların en güzel ve en büyük mantarlarından getirecekmiş.Sonra aklına bir şey gelmiş gibi

–Hadi bakeyim hoşçadurun argadeşler

Dedi ve gitti.

Ardından İsa, anlatmaya başladı. Meğer gözlük tek merakı değilmiş. Evvelinde saat ve ip merakı da varmış ya, koleksiyon tarzında değil. Ara ara bir şeylere kafayı takar, herkesten fazla bir şeylere sahip olmanın gururunu yaşarmış. Eski,yeni olması önemli değil. Bir ara da evi top’tan geçilmez olmuş. Büyüklü-küçüklü yüzlerce top.3 yıldır da bu gözlük merakı başlamış.

Yeni bir hobi geliştirdiğinde eski biriktirdiği tüm eşyaları dere kenarına atıyormuş.İsa,daha da anlatacaktı ya; Şerif Ali tavla oynamaya geldi. Dünün intikamını alacakmış. Ömer de arada kaynadı, gitti. Elimde gözlüklerle eve dönüyorum.

İnternette mantar yemekleri tarifine bakışımda sırf meraktan. Bir şey beklediğimden falan değil.

.

Metin Turanlı