Sen yeter ki oyun iste !

Deminden beri annesini rahat bıraksın diye 5 yaşında ki bir küçüğü oyalıyorum.

Tecrübe ile öğrendik ki bir alıverişi sabote edecek belli başlı 2 şey var. Biri gereksiz yere çalan cep telefonu. İnsanın motivasyonunu bozar,telefonla konuşa konuşa dışarı çıkmasına sebep olur. Diğeri de çocuklar. Sahip çıkılmaz, bir şeylerle oyalandırılmazsa alışverişi sabote ederler.

Gözlük yapmak için atölye ye indiğimde oyalansın diye yanıma bıraktıkları bu küçükle başbaşayız. Bir taraftan iş yaparken,öte yandan göz ucuyla da onu takip ediyorum. 2 basamak yukarıda durup, önce atölyeyi baştan başa bir merakla süzüyor . 2 basamak daha aşağıya inince ardarda sorular başlıyor. ” bu ne ?, bu ne ? Bu mikroskop mu ? Bunla ne yapıyorsun ? ”

Atölyenin tezgahından uzak tutmak için eski ve kırık çerçevelerin olduğu çekmeceyi açtım. Önce bir uzun ” aaaa ! ” dedi. Sonra define bulmuş gibi sevindi. ” Bunlara bakabir miyim ? ” dedi. ” hayır ! bakamazsın ” dedim kaşlarımı çatarak. Belli ki şaşırdı. ” ulan madem baktırtmıyacan, niye açıyorsun ? ” der gibi baktığında ” bakamazsın ama,alabilirsin ” dedim. Ve ekledim ” beğendiğin 1-2 çerçeveyi al ve sessizce oyna ”

Sesimin sertliği,kaşlarımın çatıklığı pek te umurunda değil. Eski ve boş bir metal çerçeve ile 2 adet gözlük sapını aldı. Muhtemelen bunlarla nasıl oynayacağını düşünüyor .

Önce saplardan birini yarısı dışarıda kalacak şekilde pantolonun cebine yerleştirdi. Sonra diper sapı elinde bıçak gibi sallamaya başladı .Herhalde düşmanlarıyla savaşıyor.

Düşman sayısı artmış olmalı, bu sefer de boş çerçevenin plaket kısmını tetik olacak şekilde kavrayıp , ileriye doğru savurmaya başladı. Duymadım ama ben olsam ” dıkşın,dıkşın ” diye bağırırdım.

Bilgisayar ve elektronik tutkunluğundan arınmış,toprakla,tahtayla,çamurla,gözlük sapıyla bir başına oyun oynayan bir çocuğu görmeyeli bayağı olmuş.

Önceleri Oyununu bozmak istemediğimden gözgöze gelmemeye çalışıyordum.Sonraları onun oyun sahası genişledikçe bende oyununa dahil oldum.

Patron gürültüyü merak edip aşağıya indiğinde ben döner koltuğun arkasından ateş ediyor, o ise merdiven altında ölmediğini ispatlarcasına nereden bulduysa makineli tüfekle saldırıyordu.

Gürültünün sebebini öğrenince çok şaşırdığını anlıyorum. Patronumun tepkisine çocukta afalladı . ” Neden kızdı amca ? ” dedi. ” Önemli değil ” dedim. ” kendisini oynatmadığımız için kızıyor. ”

Metin Turanlı