Sarhoş Burnu/ Metin TURANLI

“Yanakların çiçektir
  Gönlün bir kelebektir
  Kalbim sana petektir
  Sen de onun balı ol.”

Saadettin Kaynak ‘ın Uşşak makamındaki bu şarkısında olduğu gibi, şarkılarımızda, türkülerimizde sıkça yaptığımız benzetmelerden biri de gül üzerinedir.

Gül gibi yanaklar, gül gibi dudaklar…

Yanakları, burnu, dudakları , kısaca tümüyle güzel bulduğumuz yüzleri gül’e benzetme hasletimizi sadece güzel bir övgü olarak zannederdim. Oysa bu benzetmenin tesadüfi olmadığını, bir yaşanmışlık sonucu geliştiğini şimdi anlıyorum. (başa gelince )

Ben öyle kalem kaşlı, bal dudaklı, sırma saçlı falan değilim. Ama şunu biliyorum ki gül suratlıyım.

Yanaklarımda, burnumda çiçektir.

Bunu ben söylemiyorum. Resmen tababet bilimi söylüyor. Bir de pupila ölçüsünü aldığım velet.

ROZESEA ya da diğer adıyla Gül hastalığı.

Kızarmış elma gibi yanaklarıma bakıp ta, yüzümden sağlık fışkırdığını zannetmeyin. Bu Rozesea hastalığının bir belirtisiymiş.

Genellikle yüzde deri kızarıklığı ve burunda kılcal damar genişlemesiyle kendini gösteren bu mübarek hastalık, yayıldığında insanın yüzünü gül bahçesine çevirecek nitelikte oluyormuş. Gül dedikleri de bildiğin sivilce işte. Ben de henüz ara, sıra açan bir kaç gonca var.

Bahçıvanlığı pek beceremediğimden arada bir kayboluyordu.
Ama şimdi, bu kasabaya geldiğimden beri sıcaklar ve güneş ışığınında etkisiyle, ne kadar korunmaya çalışsamda bir edebiyatçıya ilham verebilecek durumdayım.

Başlıca sebepleri stress, kalıtımsal, allerjik ve sorunlu bir cilt olarak görülüyor. Çaresi pek yokmuş gibi.
İltihabi Lezyonların az olduğu durumlarda damar daraltıcı kortizon katkılı antibiyotikli kremler ve antihistaminik tabletler.
İleri aşamasında ise genişleyen damarlara lazer yapılıyormuş.

Çok eskiden uzak akrabalarımızda gördüğüm şiş, kabarık, bir nevi ödemli burunlar aklıma geliyor.
Bu hastalığın ileri dönemleriymiş benim gördüklerim. Halkımızın ”sarhoş burnu ” adını taktığı düzensiz büyüyen ve pürtüklü burunlar. Mesleki açıdan bu burunların görebildiğim tek faydası pupila ölçüsü alırken oluyor. Eskiden özellikle yönelmesini istediğim istikameti tarif etmeme gerek kalmıyor artık.

Gözler direkt burnumda.

Haliyle belki de meslek hayatımın en doğru ölçülerini alıyorum. Öyle ki pupilametre ye bile ihtiyaç duymuyorum artık.
Herkesin gözü burnumda. Arada çocuklar işin derinine inmeye çalışıyorlar ya, onu da sorun etmiyorum.
”Amca, senin burnun niye kızarık? Pinokyo musun sen? ”

Burun deyip geçmeyin. İnsanın herşeyini etkiliyor. Giyim, kuşamına dek.

Güneydeyim. Güneş ve sıcak kesinlikle yasak.

İyi korunmalıymışım. Haliyle sürekli geniş siperlikli şapkalarla dolaşmak zorundayım.
Bilmeyenler fötr ve meksika şapkalarını şekil olsun diye taktığımı zannediyorlar. Bu kadarla kalsa iyi.
Bu ”sarhoş burnu” kendi kuralları ile hayatımı düzenlemeye başladı bile.

Ekşi, salatada, çorbada vazgeçemediğim bir damak tadı idi. Baharatın her türlüsü acı, ekşi, tuzlu yasak.
Çay ve kahve sıcak olarak yasak. (ki,bana teneke ağızlı derlerdi.) illaki paşa çayı kıvamında olacak.

En önemlisi içki yasak. Bira ve rakı. (Ya da çok az içilecek)

Stres ve sıkıntıdan uzak durulacak. Seninle ”vay palyaço abim ”diye kafa yapılmasına ses çıkarılmayacak.

Gülşen zaten sevdiğim bir sanatçıydı.
Fazladan Abudullah Gül’e daha bir sempati duyulacak.
Mahsun Kırmızıgül’ün oskarı hakettiği düşünülecek.
Mazhar, fuat, özkan sık sık anılacak ;

”Güllerin içinden canım/koşarak, koşarak gel bana gel’

 

Metin Turanlı