Mevki Hırsı ve Bilimsel Kişilik

Bir kimsenin görevi, konumu, mali serveti ve benzeri durumları bakımından kapsadığı yer olarak tanımlanan “mevki” kelimesinin yanına “hırs” eklendiğinde, tanımlamayı insanların mevcut konumlarını hiçbir engel tanımadan en iyi noktalara ve hatta layık olduklarının üzerinde bir noktaya getirmek için kendi benliklerinden de kaybederek her şeye rıza göstermeleri şeklinde ifade etmek mümkündür.

Mevki hırsına sahip olmak, ruhun anlamsız saldırganlığından oluşan ahlaksız bir hastalıktır, denilebilir.

Mevki kompleksine tutulmuş kişiler, dünyayı kendilerinden ibaret sanırlar. Erdemleri ve onurları kendisinde görürler. Herkesin kendisine hizmet etmesi gerektiğine inanır, beğenilme, saygı, alkış ve övgü mutluluğunu, unutulma ise en büyük acısını oluşturur. Çevresinde kendisine hemen her konuda dalkavukluk eden ilkesiz birçok kişi yer alabilir. Bunların bilim adamlığı kisvesi maalesef bu ilkesizlikle bağdaşmaz, fakat vuku bulur. Bu kişiler kendisine menfaatleri için destek olanları çok severler.

Onun bu hırsını görüp tenkit etmeye kalkan en yakın dostu olsa bile onu bağışlamaz, kin ve nefret duyar. Rakip gördüğü kişi ise en büyük “mobbing” mağduru adayıdır. O kişi hakkında kurulan komploların sınırı yoktur. Bu kişi yok edilinceye kadar yapılacak her türlü saldırı kendince mübahtır. Hele kendisine aynı mentalitede yandaş bulabilirse, bu saldırının boyutları insafsızca atılan iftiralara kadar uzayabilir. Bu davranış bozukluklarından da mevki hırsına sahip olanların kibirli ve kindar olduğunu çok rahatlıkla görebiliriz.

Bu gibi insanların ruhunda, insancıl, toplumsal ve bilimsel bir inanç ve amaç yoktur. Bu da insanı huzursuz yapar. Huzursuz insan çeşitli kompleksler, korkular ve kuruntular içerisindedir.

Mevki hırsı ile bir yere ulaşmak isteyenler, çeşitli dedikodular yapmaktan çekinmezler. Dedikodular yalanları getirir. Yalan ise bilim yuvalarındaki insanlar arasındaki birliği bozar. Mevki hırsı ile dolu kişiler güçsüz anlarında, mevkileri ellerinden gitmesin diye kolayca yalan söylerler. Yalan, bu tip insanlarda güçsüzlüğün, güç karşısındaki silahıdır.

Cenap Şahabettin’in “Yüksek tepelere kuşlar da çıkar, yılanlar da, ama biri uçarak, diğeri sürünerek” sözünü hatırlatır, bilimsel mevkilerde hak etmeden mevki kapan bu kişiler. Kimi kadro dağıtır sürünerek çıkarken kimi bazı menfaatlere ortak yapar kader ortaklarını…

Kapasitesiz fakat hırslı, tercihlerde raks ederek döneklik yapabilen ve iki yüzlü, karışık insanlar…

Bilimselliğin doruğuna erişmek mümkün değildir. Bir insan ne kadar olgun olursa olsun, yanılgıya düşmemesi imkânsızdır. Çünkü bu doruk sonsuz bir boyuttur. Bu mevkilere yavaş yavaş ve bilimsellikleri ile hak ederek çıkabilmek, hazmedebilmek ve bu mevkilerde bilim ve toplum için çalışabilmek çok önemlidir.

İyi insan mevkisinden dolayı güç alma gereksinimi duymayan sade, mağrur ve güçlü olandır. Onu bulunduğu mevkiden çok, o mevkide yaptığı işlerden, ardında bıraktığı bilimsel ve toplumsal eserlerden tanıyabiliriz.

Prof. Dr. Hakan Hamdi ÇELİK