Bir vida, 2 Gözlük – Metin Turanlı

İçimde bir his var. Bugün çok güzel iş yapacağız. Hey! Bu sakalın ne senin? Akşamdan kalmış gibisin. Git.. Git!

Git hemen sakalını kes. Uzatma… 15 dakkada burada olacaksın. Kızım sende biraz alımlı ol. Makyaj mı yapacaksın, ne yapacaksan yap.

Atın üzerinizde ki bu tembelliği. Bugün ben de tezgahta duracağım….

Aoooo hoş geldiniz efendim. Hoş geldiniz…

Ben vida… Gözlüğün vidası düş…

Buyurun efendim. Buyurun. Şöyle oturun

Rahatsız etmeyeyim. Vida düştü de..

Rahatsızlık ne kelime efendim. Rahatsızlık ne kelime. Vidadır düşer. Al oğlum. Bir vida takın şuna. Hazır bekliyorken bir şey alır mıydınız?

Gerek yok efendim. Zahmet etmeyin.

Zahmet mi olur beyefendi. Bakın poğaça da var. Biz de kahvaltı ediyorduk zaten.

Çok teşekkür ederim.

Alın alın bir tane. Gözlüğünüz de orijinal bir şey. Onun vidasından da zor bulunur. Yurt dışından mı almıştınız?

Bilmiyorum. Benim değil.

Güzel gözlük. Bazı esnaflar vardır. Vida mida takmayı pek sevmezler. Angarya olarak görürler. İsterler ki her dükkana giren gözlük alsın. Olur mu öyle şey? Sen her dükkana giren müşteriye aynı hizmeti vermek zorundasın. Değil mi efendim?

Öyle efendim. Çok haklısınız.

İşin büyüğü-küçüğü olmaz. Müşteri, müşteridir. Hem vida deyip geçmemek lazım. Benim öyle müşterilerim var ki beyefendi, Allah sizi inandırsın, adam bir vida taktırıyor, 30-40 lira gönlünden ne koparsa bırakıp gidiyor. Niye??

Çünkü adam müteahit. O anda çok önemli bir işini hallediyor da ondan.

Ben şey??

Ya beyefendi lütfen üzerinize alınmayın. Biz vidaydı, kordondu para-mara almayız. Siz rahat olun. Ama işin büyüğü küçüğü olmaz diyordum ya, ona örnek olsun diye anlattım. Bak saatçılar, taktıkları her pile para alırlar di mi? Pili bırak, pim’ e para alırlar. Şu karşıda ki saatçı var ya, kordona pim takmaya gittim. ‘’Sen yabancı değilsin komşum. 5 lira sermayesini ver, kafi’’ dedi.

‘’Helal olsun ‘’ dedim içimden. Ama Biz gözlükçüler vidaya para istemeye utanırız. Niye? Çünkü bizde meslek ahlakı çok gelişmiştir . Öyle alıştırıldık. Vidaydı, kordondu, plaketti, kılıftı, silme beziydi, solisyondu parasız karşılanan hizmetlerdir. Yani aslında bu yapılacak bir iş değil ama, seviyoruz bu mesleği be abim. Bak şimdi şurda oturmuş karşılıklı ne güzel sohbet ediyoruz di mi? Bu biraz da gönül işidir. Başka meslekler de ciddi kazanç kapısı olan hizmetler için müşterimiz çoğu kez teşekkür eder gider. Asla gocunmayız. Bu arada müşteri gönlünden koparda para verirse ne diyeceğiz?  1 lira verende var, inanmazsın 50 lira verende var. Adamı mahcup etmek olmaz. Ama ben ne yapıyorum? 50 lira mı verdi? Bir 20 lira daha istiyorum.70 liraya kampanya yaptığımız güneş gözlükleri var, yakın gözlükleri var. Hemen yüzüne göre bir gözlük veriyorum. Evde kalsa faydası var. Yedek olaraktan. Hem adamın işi görülüyor, hem de güvencedir onun için. Bu gözlük sizin mi?

Değil efendim. Annemin. 70 yaşında. Işıktan etkileniyor. İçerdeyken bile güneş gözlüğü takıyor.

Tabii. tabii. Anne kutsal varlıktır. Onun kıymetini bilin. Allah uzun ömür versin. Kıymetini yokluğunda anlarsınız. Bak size bir şey söyliyim mi? Kız evlatlar daha hayırlı. Erkek evlat evin eksiğini giderir. Ama kız evlat ilerde olması mümkün kötü olayları da engeller. Sakın üzerine alınma. Laf olsun diye söylüyorum. Mesela bu vidayı taktırmaya kız kardeşiniz gelseydi, tecrübelerimden biliyorum, kampanya olduğunu da öğrense mutlaka bir yedek gözlük alırdı. Alınmıyorsunuz di mi? Biz bizeyiz diye konuşuyorum. Sırf samimiyetten.

Bilmem ki.. Yani bir güneş gözlüğü için yedek gözlüğe ihtiyacı var mı? tabii de.. Bir kontrolden geçseydi…

70 yaşında kadın. Gerek yok doktora. Bak şu güneş gözlüğü.. Çok sağlamdır. Bu aslında kampanya ya falan dahil değil ama, annenizi, o mübarek annenizi sevindirmek için dahil ederiz.

Bir sorsaydım kendisine ama…

Sakın! Sakın! Gözünü seveyim onu yapma. Annen bile olsa kadın kısmına seçme şansı tanımayacan. Demin ki çay soğuktu gibi di mi? Al şu yenisi. Bu tam deminde.

Zahmet etmeseydiniz. Gerek yoktu.

Sen böyle zahmet mahmet deyince bir terbiyesiz fıkra var. O geliyor aklıma. Diyarbakır da bir otobüs şirketi sahibi, personeline müşterileriyle küfürlü konuşmayı yasaklamış. Bir seyahat esnasında da adamın biri muavinden su istemiş. ’’beyefendi çok zahmet olacak bir su alabilir miyim ‘’demiş. Muavin tüm samimiyetiyle ‘’zahmetini s.. kim abi. Zahmet ne kelime ‘’demiş. Onun için rahat ol. Biz herkese karşı rahat ve samimiyiz de…. şimdi seni düşünüyordum.

Özür dilerim. Anlayamadım.

Sen diyorum. Evlisin di mi? Yüzükten belli. Annenle kalıyorsun.

Evet. Elinizden öper. 2 de çocuk var.

Maşallah. Maşallah. Allah bağışlasın. Şimdi anneyle kalınan evde erkeğin işi çok zordur. Bir tarafta anne, diğer taraf ta karın. Karın da olsa elin kızı. Şimdi bu güneş gözlüğünü aldın ya, evde bir tatsızlık çıkmasın?

Yok canım, daha neler?

Valla bilmem ki.. Tecrübelerime dayanarak söylüyorum. Annenize gözlük aldınız ya, yenge unutulduğunu zannetmesin. Bunlar çok hassas konular. Bak şimdi vicdan yaptım iyi mi? İstersen alma o gözlüğü.

Bir şey olmaz, merak etmeyin.

Elimde değil. Çok hassas bir insanım. Aslında bir şey söyliyim mi. Ben esnaf falan değilim. Beceremiyorum sert ve acımasız olmayı. Şimdi de size farkında olmadan kötülük mü yaptım acaba diye düşünüyorum.

Ya şaşırtıyorsunuz beni. Yani????

Yanisi manisi yok. Bakın şöyle yapalım. Ama lütfen yanlış anlamayın. Bir tane çok çok uygun fiyata, hatta sermayesine bir güneş gözlüğü de hanım efendiye verelim. Lütfen itiraz etmeyin. Kızımız çok zevklidir. Bir tane seçsin. Hanımefendi beğenmezse değiştiririz.

Yaaa?

Yok! yok ! bir şey söylemeyin. Bunu erkek dayanışması gibi algılayın. Biz bu yaştan sonra kadınlara koz vermemeliyiz. di mi ama?

Öyle olsun. Borcumu ödeyeyim.

Tabii, kızım yardımcı ol beye. Bakın çayımız, kahvemiz her daim vardır. Her zaman bekleriz.

Elbette.

Güle güle kullansınlar. Bu arada çocuklar kaç yaşındaydı?

Aman beyefendi!

Yok yok. Telaşlanmayın. Merak ettiğim için sordum. Zaten elimde çocuk gözlüğü de yok. Ama sezonda getirirseniz, onları da tanımak isterim.

Ben kaçıyım artık.

Hadi hadi. Güle güle. Güle güle. Yine bekleriz.

Unutmayın, her vida düştüğünde biz buradayız.

 Metin Turanlı