O kadar güçsüz ve küçük olmamıza rağmen hiç korkmadık.
Çünkü sıcacık bir kucakta emin ellerdeydik. Dünyaya gözümüzü ilk açtığımızda, avazımız çıktığı kadar ağlasak da, o tüm sevgi dolu bakışı ve gülen yüzü ile bizi karşıladı.
Karnındayken onu tekmeledik sonra da kim bilir kaç gece uykusuz bıraktık. O, belki de bizi dünyada karşılıksız seven tek varlık.
Bizi karşılayan o tüm güzel yüzler ve sıcacık kucakların sahiplerine, “anne” dedik. Onlar, tanıdığımız ilk melekler.
Yürümeyi öğretti, en güzel yemekleri bizim için yaptı, en cici bicili kıyafetlerle bizleri süsledi, eğitimimiz için varını yoğunu ortaya serdi, hatta okula kadar da bizimle geldi, en güzel aktivitelere götürdü, en güzel öğretmenlerden en iyi eğitimi almamız için elinden geleni yaptı.
Sonra büyüdük… Evlendik… Çocuğumuz oldu ve biz “anne” olduk.
Yavrusunun tek bir bakışıyla, onun ne düşündüğünü ne istediğini anlayan erdem sahibi anneleri, bu kadar güzel kılan nedir?
Kendine has mis kokusu ve nefes alışverişini dinleyip huzur bulmamızı sağlayan o gücün, evrende eşi benzeri var mıdır?
13 Mayıs Pazar günü Anneler Günü. Annemize bir demet kır çiçeği bile armağan etmek ve tatlı sözcükle yanağından öpmek onu çok mutlu edecektir. Tüm annelerin, “Anneler Günü” kutlu olsun.
