Yetmedi mi artık!.

Cemre’lerin düşmesi ile tabiatın uyanmaya başladığı cüce Şubat, sektörel uyanışa da vesile oldu.

Ortalığın hareketlenip etekteki taşların dökülmesiyle gerçekler de su yüzüne çıkmaya başladı.

Yıllardır “birlik” söyleminin arkasına saklanıp tüm sorunların müsebbibi olarak “İstanbul” derneğini hedefe oturtanlar, emellerine kavuştuğunda top yekün birbirine girdiler!.

Daha önce yazdıklarımı tekrarlamaya gerek yok, arşivde duruyor. Tespitlerimin, yorumlarımın arkasındayım. İşine gelen kısmı takdir edip, zülfiyaresine dokunulduğunda tepki gösterenler, sorunu yazılarımda değil kendilerinde olduğunu anlamamakta nedense ısrar etmekte.

Sektörün çatı yönetiminden tutun, en alt örgütlenmesine dek, anlamsız bir itiş kakış, sen ben çekişmesi içerisine düşülmüş olması, esas acı vermesi gerekirken, yüzlere vurulan kelimelerin jargonunda acı aramak tek kelime ile aymazlıktır!.

Yetmedi mi artık!.

Bir türlü paylaşılamayan nedir?

Suni bölünmelerle, bu güne dek sürdürülen gerginlik politikalarıyla sektörün düşürüldüğü durum ortada.

Hazin olan; Bu politikaların mimarlarından hala medet umulmasıdır!.

Bir yerde küçük insanların büyük gölgeleri oluşuyorsa o yerde güneş batıyor demektir!.

Vizyoner gençler;

Başlattığınız harekete sahip çıkın,

Kerameti kendinden menkul “korku imparatorlarının” peşinde vakit kaybetmeyin,

Kendi göbeğinizi kendiniz kesin. Kimseden medet ummayın.

Köhnemiş fikirlere tutsak etmeyin, ne kendinizi, ne de sektörel geleceğinizi!

Başarmak insanın kendi içindedir!

Yeter ki isteyin!..
.
Sabit SALMAN