KAZANMAK veya KAYBETMEK…!!!

Günü kurtarayım diye ticaret yapılmaz.

Rakiplerini zor durumda bırakmak için ticaret yapılmaz.

Bu nedenledir ki, ticareti bilmek, kurallarını uygulamak hem birey hem de sektör açısından çok önemlidir.

Sınırlı olarak şahsi teşebbüse ve mülkiyete müsaade eden, kazanç (kar), rekabet ve rasyonellik ilkesine dayanan, genelde çok değişik özellikler arz eden serbest piyasa şartlarında  ticaret yapıyoruz. Her birimizin işi gerçekten çok zor, bunun böyle olduğuna inanıyorum ki hepimiz hemfikiriz. Günümüzde küresel sermaye güçlerinin ülkemiz ve nüfusumuz üzerine iştah kabartmalarına anlam vermekte umuyorum ki zorlanmıyorsunuz.

Nüfusumuzu Avrupa Ülkelerinden Almanya ve Fransa ile mukayese ederek düşünün. Yeri gelmişken,  Avrupa Birliği Üyeliğine kabul edilmediğimizin en önemli nedeni de ‘nüfusumuz’ dur. Genç nüfusa sahip ülkemiz şayet Avrupa Birliğine kabul edilir ise, Avrupa Senatosunda milletvekili sayımız Almanya ve Fransa ile aynı çoğunlukta olacaktır. Bu da, Avrupa Birliği’nin genişlemesinde ve ilerlemesinde söz sahibi olmak demektir.

Bütün bunlar olurken, bizler hala sektörümüze ve kendimize zarar vermeye devam ediyoruz. Küçük hesaplar içerisinde, günü kurtarmanın gayretiyle yanlış yapmaya devam ediyoruz.

Tüketici bazında sektörümüz mercek altında, ıcığını-cıcığını biliyorlar, bizi bizlerden daha iyi tanıyorlar, karımız kaç para, maliyetimiz kaç para, kim neyi nerden alıyor, vs.

Tüketicinin eline kim verdi bu doneleri? Başka sektörden birileri mi? Kamu kurumları mı? Maalesef bütün bunlar kendi içimizden deşifre edilmektedir.

Bizler gözlükçüyüz, gözlük üretiyoruz. Çerçeveyi ayrı, camı ayrı  müşterinin eline verip, al kardeşim kendi gözlüğünü kendin üret diyebiliyor muyuz?

Marangoz kapı imal ettiğinde; kardeşim sen bu fiyatı nasıl istersin, suntanın plakası kaç para, altı-üstü bir kapı yaptın, diyebiliyor muyuz?

Herhangi bir Anadolu kasabasındaki meslektaşlarımızdan bazıları sırf kendileri daha çok kazansın diye diğer meslektaşlarını rakip olarak görüp, etik olmayan davranışlarla kural dışı davranarak, bel altı bir ticari anlayışla kendi bindiği dalı kestiğinin farkında bile değildir.

Hastane karşısındaki bir dükkana, gözlükçü yapmak için meslektaşlarımızın vermiş olduğu kiralık fiyatları hep farklı farklıdır.  Bilinçsizce, araştırıp-sormadan değerinden fazlaya tutulan dükkanda daha başından zarar etme olasılığı oldukça yüksektir. Tabi ki kazanan burada dükkan sahibidir.  Çok ilginçtir ki, bu durumla ilgili bizzat şahit olduğum ve dükkan sahiplerinin kendi ağızlarından duyduğum ‘ben bile şaşırdım dükkanımın bu kadar kira getirisi olacağından’ diye itiraf ettiklerini… Zaten bir dükkana  eczane veya gözlükçü için gelirlerse fiyat kafadan  iki mislidir, diyorlar.

Sektör dışından çoğu tanıdıklarım, eş-dost ‘sizin sektörde kar oranı çok yüksekmiş, çok kazanıyormuşsunuz, doğrumu?’ diye zaman zaman sorular yöneltmekteler. Öyle ki, durduk yerde savunmaya geçip, açıklama gereği hissederek başlıyoruz bunun böyle olmadığını anlatmaya… Ne kadar tatmin oluyorlar onu da bilmiyorum tabi.

Daha dün karekod sorunu vardı, ya bugün…

Gözlük sektörü ikiye bölünmüştü. Bölenler de yine kendi içimizdendi. Kafalar karışıktı. Ne olacağını bilemiyorduk. Herkes birbirine soruyordu.  Toz-duman bir durumdu. Ama bugün bakıyorum her şey bitmiş, yerine oturmuş, alışılmış.

Daha dün çift başlı, tamamen birbirinin zıddı, birinin ak dediğine kara diyen derneklerimiz vardı. Ya şimdi. Ne değişti_?

Şiddetle Gözlükçüler Odası kurulsun diyen bir kesim vardı. Ama şimdi onlar da yok.

Bunları neden mi hatırlatıyorum. Şunun için… Dün sorun olarak gözükenler aslında işin detaylarıdır.  Dün kafamızı meşgul eden olaylar da gelip geçici sorunlardır.

Var olan esas sorun, en önemli sorun, İş Yapamamak, Para Kazanamamak…

Her zaman olduğu gibi yine iddia ediyorum. Para kazandığımız zaman, iş yaptığımız zaman her türlü sorunun üstesinden geliriz. Arada diğer sorunlar kaynar gider. Çünkü ticaret yapıyoruz. Ticaretin ana kuralı ve amacı para kazanmak. Para kazanamıyorsan gerisi boş…

Hadi hep birlikte bütün bunları unutalım ve düşünelim.

Bugünlere nasıl geldik?

Sektörümüz niçin geriye gidiyor?

Karlılığımız neden azaldı ve niçin para kazanamıyoruz?

Yoksa herkes çok mutlu?

Şayet böyle ise, ben bu yazıyı yazmadım siz de okumadınız…