Sessiz Kalırsak Mesleğimiz Yok Olacak

Birileri hâlâ küresel güçlerin desteğiyle oda birliklerinin işlevini yitirmesine çanak tutarken, sadece kendi menfaati için bu kadar köklü bir mesleği yerle bir etmeyi vicdanen nasıl rahatça kabul edebiliyor, anlamak mümkün değil.

Aşağıda seyredeceğiniz videoda ne ararsanız var… Emeğe saygısızlık mı dersiniz, mesleği ayaklar altına almak mı?

Her ne derseniz deyin; ruhsatsız, vergisiz, denetimsiz ve sağlık kontrollerinden yoksun bir ortamda halk sağlığının bu denli hiçe sayılması ancak “yazık” kelimesiyle özetlenebilir. Yazık! Yazıklar olsun!

Oda başkanlarının bu tür şikayetlere karşı gereken adımları attığına olan inancımı koruyorum. Ancak ortada başka bir gerçek daha var: Mesleğimizin “sağlık hizmeti” tanımından çıkarılmak istenmesi, birliklerin görev ve yetkilerini adeta bir dernek seviyesine indirgemiş durumda. Dört yıldır bir kanun değişikliğinin çıkmasını umutla bekliyoruz ama bu bekleyiş, birilerinin çıkarına işlemeye devam ediyor.

Her yıl devlet ve vakıf üniversitelerinden mezun olan optisyen ve gözlükçü sayısı hızla artıyor. Bu artış, ileride daha da derinleşecek bir sıkıntının habercisi. Öte yandan mezun gençlerin kendi müesseselerini açtığında karşılaştıkları engeller ve “pastayı bölüşmek istemeyenlerin” doktor yönlendirmeleriyle kurdukları ticari işbirlikleri, ahlaki sınırları zorluyor. Yanlış ve zamansız yapılan lazer ameliyatları, erken yaşta uygulanan akıllı mercek işlemleri… Tüm bunlar aslında daha büyük bir projenin sessiz ayak sesleri olabilir.

Uyanmak zorundayız.

Eğer bir sabah eşit şartların kalmadığı bir güne uyanmak istemiyorsak, bugün sesimizi yükseltmeli ve birliklerimizin gücünü yeniden kazandırmalıyız. Bu sadece bir meslek mücadelesi değil; aynı zamanda halk sağlığının, ahlaki değerlerin ve mesleki geleceğimizin mücadelesidir.

Ayşe Şenyüz/ Optisyen