YAVRUM OPTİK

Yavrum optiği biliyor musunuz? Marsukoğlu pasajındaymış..

–Özür dilerim.. Bir şey sorabilir miyim?

–Buyrun!

–Yavrum optiği biliyor musunuz? Marsukoğlu pasajındaymış..

–Duymadım..

–Bu civarlardaymış dediler.

–Bilmiyorum.

–Hayır çok güzel gözlükleri falan da varmış…

–?????

–Hay Allah !. Burası General Mevlut Doğan caddesi değil mi?

–Evet !

–Hah işte! Bu cadde üzerinde bir sokağın içindeymiş.

–Yine de bilemedim. Şu ilerde market var. Ona sorsanız.

–Tabii. Sorayım da..! Hep çantacıların bulunduğu bir pasajmış.

–Hanımefendi gerçekten bilmiyorum.

–Burası kaç numara?

–Ne ilgisi var hanımefendi?

–Ben 44 numarayı arıyorum. Kapı numaralarına göre arayayım.

–Demin sokak içi demiştiniz. Cadde numaralarıyla ne ilgisi var ?

–Ben biliyor muyum beyefendi? Şaşırdım kaldım. Buralar da pek pasajda gözüme ilişmedi.

–????

–Buralı değilsiniz dimi?

–Doğma – büyüme buralıyım.

–Nasıl olur da bu kadar ünlü bir gözlükçüyü bilmezsiniz?

–Bilmiyorum hanımefendi. Bilmiyorum. Koca caddede adres soracak bir beni mi buldunuz?

–Sinirlendiniz siz.

–Evet. Sinirlendim. Market, bakkal, su istasyonu, pizzacı dururken bana adres soruyorsunuz.

–Bu kadar kızacağınızı bilsem sormazdım.

—Sorma işte.! Sorma. Madem sordun. Bilmediğimi gördün, daha ne uzatıyorsun. Git başkasına sor.

–Siz bugün iş yapmadınız galiba. Gerginsiniz.

–Gergin falan değilim. Siz gelinceye kadar işimde, gücümde bir adamdım.

–Haa! İyi.. Ben sizi yoldan çıkardım yani…

–Hala konuşuyorsun bacım. Hani işin aceleydi. Git kardeşim git. Allah Allah!

–Aman! aman! Size soranda zaten kabahat. Sizi gören de adam sanır.

–Sanmayın kardeşim, sanmayın.

–Yani tebrik ederim. Alt tarafı bir adres sormayı, bir yardım istemeyi böylesi dramatik bir hale getirdiniz ya! Tebrik ederim sizi.

–Etmeyin hemşerim etmeyin. Allah’ım, Yarabbim. Çattık kadına ya!Hala konuşuyor, car car.

— İyi misiniz? Şimdi de kendi kendinize konuşmaya başladınız.

–Sana ne ya? Sana ne? Hayret bişi ya! . Ne bela ya!

–Şimdi de kötü bir şey söylediniz galiba. Neyse insanlık ben de kalsın. Gidiyorum.  Ama bak söylemedi deme.Rengin falan sarardı senin. Su ister misin?

–Ya git. Allah aşkına bir git ya. Ne biçim kadınsın sen ya. Anasını, avradını sat..tıı… Aaah !

–Aaa! Adam gidiyor ayol! Gel şöyle kenara gel! YARDIM EDİN! AMBULANS ÇAĞIRIN. ADAM FENALAŞTI.

—Beyfendi, Beyefendi. Rica etsem bana Marsukoğlu pasajını gösterir misiniz?

–Marsukoğlu mu ? Buralarda öyle bir pasaj görmedim.

—Bu cadde üzerindeymiş! Yavrum Optiği arıyorum da…

—Bilmiyorum! O emlakçı da n’olmuş öyle? Kalabalık toplanmış.

–Bir şey değil. Sahibi kalp krizi mi geçirmiş ne? Rica etsem şu gözlükçüyü bir tarif etseniz.

– -Yok buralarda öyle bir gözlükçü. Ben bir bakayım şu komşuma.

— Bakarsınız beyfendi bakarsınız. İçerde ki küçükhanım bilir mi acaba?

–Kendine sor. Ben şu komşuma bir bakayım.

—Huu! Hanım kızım? Ay sen ne cici bir şeysin öyle? Kızım Yavrum Optiği duydun mu hiç?

—Duymadım teyzeciğim.

—Duy.. Duy.. Bak şu caddenin 2 alt sokağında yeni açılan bir gözlükçü o. Sahibi de sen yaşlarda yakışıklı mı yakışıklı, dünya tatlısı bir çocuk. Bak istersen tanışmanı sağlarım oldu mu?

–Ya teyze…

—Dur! Telefonum çalıyor. Ben sana yine uğrarım kızım oldu mu? Hadi hoş çakal.

–Alo..Alo Gürkan! Sen misin yavrum. Yok annem. Teyzenlerden çıktım, eve doğru gidiyorum. İyiyim merak etme sen. Bak ne diycem yavrum. Sen bu dükkanın reklamını yapmıyor musun? Kimse bilmiyor yerini. Seni de tanıyan yok. Ööööle dükkanda durmakla olmaz ki bu işler. Biraz çaba göster yavrum. Haa bak ne diycem.

Sana çok cici bir kız buldum. Bi görsen varya, bir içim su.. Dur! Dur yavrum kapama hemen… Ben sana akşam sorarım. Anneye telefon kapatılırmıymış hiç? Eşşoğlueşşek seni…

 Metin Turanlı