Kör/ Metin Turanlı

Çok kalabalık bir adam.

Öyle yüksek perdeden konuşuyor ki, kavga ediyor sanırsın. Bir de zevzekliği üstündeyse hepten çekilmez oluyor. O günde dükkandan içeri girdiğinde bağırdı. ‘’Nerede o gözlükçü? Nasıl gözlük verdiyse kör oldum. Göremiyorum.. Göremiyorum..’’

Aklı sıra şaka yapıyor. Şaka olduğunu fark edince müşterilerden gülenler bile var. Ama ben gülemiyorum. Çünkü gerçekten kör. Ama ben kör etmiş değilim. Doğuştan bir kör. Şakacı bir kör! İşi, gücü hep bir şeyleri alaya almak. Merkezinde kendinin olduğu , kendiyle ilgili espriler yapmak. Bunu biraz anlayabiliyor gibiyim. Şişmanlar da, kendileriyle barışık olduğunu göstermek için hep şişmanlıkla ilgili espriler yaparlar ya! Onun gibi bir şey zannediyordum.

Ama tam da böyle değil galiba. Onu tanıdığımda da şakacı bir tavrı vardı. Ve benim kendisini izlediğimden haberi de yoktu. Onu kompleksten uzak tutan tarafı, kendi içinde geliştirdiği bir oyunu var ve onu oynuyor. Simit sarayında çay içerken fark ettim onu. İş bankasının önünde ki yaya geçidinde duruyordu. Elinde katlanabilir bastonu, gözünde siyah gözlükler, kolunda çanta.. Gençten biri yanına yaklaştı. Bir şeyler söyledi. Sonra koluna girdi ve karşı kaldırıma götürdü. Sonrasında da genç adam, ayrılıp yoluna gitti. Bu yine ışıklarda. Öyle duruyor. Kafası hafiften yukarı doğru kalkık. Bu sefer orta yaşlı bir çift yanına yaklaştı. Erkek, bastonlu elinden tutarak tekrar geldiği kaldırıma götürdü. Sonra onlarda ayrıldı. Bütün ilgim adamın üzerinde. Gözümü ayıramıyorum. Çayım soğumuş. İkincisini istiyorum. Al işte! Şimdi de 2 genç kız var yanında. Yeşil trafik ışığı yandı. Beraberce benim olduğum taraftaki kaldırıma doğru yürüyorlar. Yüzleri bana dönük olduğu için konuştuklarını görüyorum. Yüzünde eğlendiğini belli eden bir gülümseme var..

Kamera şakası falan mı diye çevreyi gözetliyorum, nafile…

Simit sarayında kaldığım yarım saat boyunca, 2 kaldırım arasında defalarca gidip, gelindiğine şahit oldum. Hesabı verdim. Dışarı çıktım. Benim kaldırımdayken yakaladım. Bu sefer de ben koluna girdim.

‘’Niye böyle yapıyorsun ?’’ dedim. Anlamamış olmalı ki,

‘’ Nasıl,niye? ‘’ dedi.

‘’Körmüş gibi davranıyorsun ya.. Onu diyorum ‘’

‘’Gibi yapmıyorum ki .. ’’dedi gülerek. ‘’körüm ben. Sen polis misin? ‘’

‘’Hayır ‘’ diyorum. ‘’Saatlerdir karşıdan karşıya geçip duruyorsun. Manyak mısın ? ‘’

‘’Saatlerdir beni izlediğine göre manyak sen olmalısın ‘’diyor. ‘’ Ben kimseye beni karşıya götürün demiyorum. Burada durmuş arkadaşımı bekliyorum. Ama millet sevap kazanmak istediğinden, habire karşıya geçirip duruyorlar.’’

Biz karşıya geçtik ama, hala elini bırakmış değilim. Anlamak istiyorum. ‘’Gerek yok desene’’

‘’Bir, iki kere dedim. Ama iyilik yapmaktan alı konulduklarında üzüldüklerini hissedince bende onlara uydum. Hem eğlenceli. hem onlara iyilik yapmak fırsatı yaratarak iyilik yapmış gibi oluyorum. Ya da öyle bir şey işte.’’

‘’Acayip adamsın ‘’ diyorum. ‘’Sen çok mu normalsin, röntgenci herif? ‘’ diyor. Sonra o benim koluma giriyor. Daha adımı bile öğrenmeden ‘’Çok üşüdüm. Bir salep ısmarla da ısınalım ‘’ diyor..

Herkese Mutlu Yıllar.

 Metin Turanlı