Kontaktlens’in Tarihi

Bazı söylentilere göre kontakt lensler Rönesans dönemine kadar uzanır.

İlk tanımlama 1845’te İngiliz astronom John Frederick William Herschell’e aittir.

İlk kontakt lensin yapımı ise 1886’da Xavier Galezowski tarafından katarakt ameliyatı sonrasında yaranın iyileşmesi için yapılmıştır. Keratokonus hastaları için yapılan ilk kontakt lens ise 1888’de Fransa’da Eugene Kalt’a aittir.

Macarlar tarafından Lens dizaynıyla ilgili büyük gelişmeler yapılmıştır. Örneğin 1930larda kontakt lens için kullanılan tek madde cam iken bu tarihten sonra cama göre çok daha hafif olan pleksiglas, polimetilmetakrilat (PMMA) kullanılarak lensin sadece kornea üzerinde durabilmesine olanak tanınmıştır.

1930 larda yine bir yenilik olarak ilk rigid gaz geçirgen lensler olan Selüloit (selüloz asetat bütirad) lensler üretilmiş ve kullanılmaya başlanmıştır.

1948 de Amerikan Kevin Tuohy’in PMMA’dan yapılan Solexlens adındaki korneal lensi modern lens çağının başlangıcı olarak kabul edilmektedir.

1950’ler polimerize hidroksietilmetakrilat (HEMA) maddesinden yapılan hidrojel lenslerin (su içeren) girmesi ile çok önemli bir sürecin başlamasına sahne olmuştur. Bu ilk yumusak lens Prag’da Otto Wichterle, Daroslav Lim ve Maximillian Dreifus tarafından üretilmiştir. Bu lenslerin seri üretimine olanak tanıyan spin-cast makinesi 1966’da yine Wichterle’nin icadıdır.

1970’lerde sert lenslerde önemli bir gelişme olmuş, oksijen geçirmeyen PMMA materyalinin yerine oksijen geçirebilen rigid gaz geçirgen lensler (RGP) , CAB, Silikon akrilat ve daha sonra florokarbon materyallerden üretilmişlerdir.

1990’larin başında yumuşak lens üretim teknolojisi değişmiş ve kopyalama sisteminin girişi ile planlı aylık değişim lensleri kullanıma girmiştir. 1996 yılından itibaren de Florosilikon hidrojel kontakt lenslerin icadıyla yumuşak kontakt lenslerin oksijen geçirgenlikleri çok arttırılmış ve lensler gece aşırı kullanılabilir hale gelmişlerdir.