İpin ucu kaçmış!

Mesleğimizin şu anki durumunu birde bu hikayeyi okuduktan sonra düşünelim.

Vaktiyle medreseden icazetname alan mollalardan birisi, memleketi olan Bursa camilerinden birine imam tayin olunmuş. Vazifeye başladığı haftada, ilk Cuma  hutbesini okuyacak olması kendisini biraz daha heyecanlandırmış olsa gerek, minbere çıkmadan evvel eski arkadaşlarından kıdemli birisiyle anlaşmış ve,

-Azim, demiş, ben minbere çıkarken ayak bileğime bir ip bağlayacağım. Sende gelip minberin dibine otur, beni kontrol et.

Eğer heyecanla yanlış bir kelâm edecek, bir yeri hatalı okuyacak olursam ipi çekerek beni ikâz edersin. Ben hemen durumu anlar, hatamı düzeltirim. Dediklerini yaparlar ve imam minbere çıkar. Diğeride uygun mahale mevzilenir.

Hamdele, salvele derken tam hutbe metnine gelinir ve imam “Kâle’n-Nebî (Resulullah buyurur ki)…”diye başlar. O sırada cemaatten biri, kendisine oturacak yer ararken yanlışlıkla ipe takılmasın mı?!… İmam şaşırdığını sanarak okuyuşunu değiştirir ve “Kıyle’n-Nebî …”diyecek olur.

Bu sefer arkadaşı onun yanlış olduğunu görüp ipi çeker. İmam yine değiştirir ve “Kule…” diyecek olur. Artık cemaat gülmeye başlamıştır. Genç  imam, önce ne yapacağını bilemez. Bakar ki başka okuma şekli kalmamış. Üstelik dost bildiği arkadaşının da kendisine  oyun oynadığını sanıp içerlemişter.

-Ey cemaat-i müslimin! Bende biliyorum ki bu “Kâle’n-Nebî” idi ve size çok güzel şeyler anlatacaktım.

Ne yapayım ki ipin ucu pu.t elinde… Varın doğrusunu ondan sorun, deyip minberden iner.

Hikaye her şeyi anlatıyor, fazla söze gerek yok. Ancak yorum yapmak gerekirse, insanın aklına ipin ucu kimde diye bir soru geliyor.

Tam meslekte birlik sağlandı artık güçlüyüz deniliyor, birde bakıyoruz diğer taraftan bağlar kopuyor. Birileri ipin ucunu eline almış olacak ki, oyunlar, oyuncular, piyonlar tek tek ortaya çıkıyor.

İpin ucu elbet bir gün biz optisyenlerin elinde olacaktır.

Saygılarımla,

.

.

Emrah KALENDER
Optisyen