İmtiyaz

Değerli meslektaşlarım,

Daha önce de belirttiğim gibi Eczacılık Kanunu 1940 yılında yürürlüğe giren Gözlükçülük Kanunundan tam 13 yıl sonra yani 1953 yılında yürürlüğe girmiştir.

Hıfzıssıhha Enstitülerinin de kurucusu olan vizyoner devlet adamı Dr. Refik Saydam’ın Gözlükçülük Kanununun gerekçelerindeki ileri görüşlülüğü günümüze ışık tutmaktadır.

Gözlükçülüğün en büyük talihsizliği 1940 yılında meslek kanununa sahip olurken akademik mesleki eğitimden yoksun kılınmasıdır.

Geçmişte kısa süreli kurslarla ya da sınavlarla türetilip ruhsatlandırılan gözlükçüler, çağın bilimsel gelişmelerine akademik alt yapı yetersizliğinden dolayı ayak uyduramamış ve gözlükçülük mesleği camı çerçeveye takan teknikerliğe indirgenmiştir.

Bu kurslara katılıp gözlükçü ruhsatnamesi alan eczacı gözlükçü meslektaşlarımız meslek örgütlerinde görev alıp mesleki mevzuatın şekillendirilmesine katkıda bulunmuştur.

Güncellenen mesleki mevzuatımızın yazım dilinde Eczacı bakış açısının etkileri görülmektedir.

Mevzuat düzenlemelerinde Eczacılığın referans alınması, optisyenliğin de tıpkı eczacılık gibi müstakil bir meslek olması hayalini canlı tutmaktadır.

Eczacılık mevzuatından devşirilmeye çalışılan hukuksal metinlerin, Optisyenlik mevzuatına uyumunda sıkıntılar yaşanmaktadır. Mesleğin bünyesi bu düşünce yapısını içselleştirememektedir. Bu nedenle mesleki mevzuat düzenlemelerinde eczacılık zihniyetinden uzaklaşılmalıdır.

Kişiye özel dikilmiş bir gömleğin, farklı bedene giydirilme çabası ya gömleğin yırtılmasına neden olur ya da zorla giydirileni hareketsiz kılar.

Sık dile getirdiğim gibi Kanun gücüne Dayalı Para Kazanma Modeline karşıyım.

Ticari imtiyazlar haksız kazanç kapısının aralanmasına yol açar.

Uluslararası müktesebat tüketicinin korunması ilkesini (Sağlık, ekonomik ve sosyal) merkeze koyar ve çevresini buna göre şekillendirir.

Rekabete açık ticari faaliyet günümüz koşullarında özellikle organize sermaye grupları karşısında son derece bilgili, donanımlı, kıvrak, yaratıcı, günceli takip eden ve kendini sürekli geliştiren birey olmaya zorlamakta.

Dünya devi fast-food restoranları milyon dolarlık devasa cirolarını en değerli lokasyonlarda konuşlandırılan binlerce mağazada istihdam ettiği binlerce personel ve müthiş bir lojistik senkronizasyonla gerçekleştirebilmektedir.

Buna karşılık michelin yıldızlı şefler, sınırlı sayıda masada aylarca önceden yapılmış rezervasyonla misafirlerini butik restoranında ağırlarken son derece mütevazı personel ile inanılmaz cirolar elde edip bambaşka bir zenginlik ve saygınlık hazzını tattırıyor tüm ekibine.

Farklılık yaratabilmek ve butik işletme vasfını kazanabilmek için bol sıfırlı sermaye birikimi gerekmiyor. Hele salt para kazanmak için bir başkasını oyun dışına itmeye kalkmak ve bunu gerçekleştirmek için yasal düzenlemelerin arkasına sığınmak ya da imtiyaz elde etme mücadelesi vermek günümüz ticari yaşamında boş hayaller olup, hayalperestin meslekten hızla tasfiyesine neden olur.

Mevzuat üzerine kafa yoran yönetici meslektaşlarıma tavsiyem, pantolon ölçüsü verirken çok dikkatli olun zira telafisi mümkün olmayan ağır bedeller ödemek zorunda kalabilirsiniz.

Saygılarımla. 25.01.2022

Hakan Ertunk
Gözlükçü

Yazarın diğer yazılarını okumak için tıklayınız