Çakma Gözlük

Bu iki aydır neredeyse her Pazar böyle. Gelen giden de oluyor, haliyle sıkılmıyorum.

Eskiden arada pazarları hanımı çocukları alıp şöyle bir gezmelere falan giderdik,niye böyle tembelleştim. Anlamıyorum. Ayıp ettiğimin farkına varmam çok sürmedi.

Beyefendi bakar mısınız? Dedi. Şu gözlüğü denemek istiyordum da…

Uzun süredir ilk kez makyajlı görüyorum. Dudaklarında ki ruj’lar teninin esmerliğini yakıcı kılmış. Bu kadın kesin kuaförden çıkıp gelmiş. Bu saçlar? Bu makyaj? Ayrıca bu giyim? Bir pazar günü için?

–Nasıl, güzel durdu mu beyefendi?

Oyun oynamak istiyor. Siyah bir tayt üstüne, kahverengi dikişleri olan tüylü krem rengi bir kazak ile bu kadının iki çocuk annesi olduğuna kim inanır?

Ya güzel, güzel!

Çıkardığı gözlükleri alıp vitrine koyarken, o başka raflara uzanıyor. Rastgele eline ne geçerse takıp aynada deniyor. Artık gözlüğü mü deniyor, beni mi deniyor Allah bilir.

Bu nasıl beyefendi? Ay çok ta susadım. Bi gazoz falan ısmarlasanız…

Bu kadını son günler de fazla ihmal ettiğimi bu şekilde öğrendim. Ev, yemek,çoluk-çocuk,okul, bulaşık derken kafayı yedirdik kıza. Şimdi oynadığı oyunlara bak. Bir de böyle cazibeli görünmesine katlanamıyorum. Arada ki yaş farkı da ortaya çıkacak.

–Bırak şimdi oyun oynamayı, neden buralardasın ?
–Aaa hiç romantik değilsiniz ama beyefendi. Öylesine bir güneş gözlüğü lazım oldu. Bir açık ta burası varmış. Sahibi yardımcı olurmuş dedilerdi. Bakayım dedim.

Oyunu sürdürmekte kararlı.

–Öyle ya, bu yağmurda güneş gözlüksüz olur mu hiç?

Son denediği miyo miyo Bir güneş gözlüğünü uzatarak;
–Of, tamam! Hiç yardımcı olmuyorsunuz ama.bunu alıyorum. Lütfen paketler misiniz? Hesabı kocam ödeyecek.

Niyeti kötü. Ciddi ciddi alacak dükkanın en güzel gözlüklerinden birini. Bu sefer ben alttan alıyorum.
–Yavrum gözlüğün var ya.
Sesimin yalvarmayı andıran yumuşaklığına yanaklarımdan öperek cevap veriyor.
–Olsunnnn! Benim kocam bir tane daha alır.

Eller boynumda.

–Hem ben onu hediye ettim.
–Anlamadım dedim. Birden ciddiyet geldi üzerime. Kollarını boynumdan çözüp yana indirdim.
–Kime hediye ettin?
Parmağının biri kulağım çeperlerinde geziyor.

–Ya işte! Geçen kermes vardı ya. Kaymakamın hanımı Seher de ordaydı. Çok beğenmişti benim gözlüğü. Ben de ona hediye ettim.
Gözlerim otomatikman büyümüş, sesim gürleşmiş.
–Kime dedin? Kime dedin? Senin başka işin mi yokmuş kaymakamın hanımına gözlük verecek? Sen? Sen?
Deminden beri seksi pozlar verip, çocuksu sesler çıkaran kadın,evriliyordu. Yerini şaşkın kadına bıraktı.
–Ne var canım arkadaşım di mi? N’olmuş verdiysem?
–Hayır efendim, veremezsin! Hele kaymakamın hanımına asla..Arkadaşın bile olsa veremezsin.
Şaşkınlık ta sırasını savdı, yerini inatlaşma aldı.
–Verdim gitti. Hem de hafta içi gelip senden orijinal kutusunu alacak. Hani bana vermemiştin ya.
Dediğinde elim ayağım buz kesti.
–Ama canım !..Ne diyim sana? Allah bildiği gibi yapsın işte. O gözlük orijinal de..ğil..d
Gibi bir şey kaçtı ağzımdan. Gerisini hatırlamıyorum.
Öküz herif! Sen bana bunu nasıl yaparsın? Bir gözlüğü bile karından esirgiyorsun. El alemin karıları milyonluk gözlükler takarken sen karına, sana bu dükkanı açan karına çakma gözlük veriyorsun ha.

Yazıklar olsun! Yazıklar olsun sana! Bu dükkanda karısına bütçesi oranında hediye gözlük alan adamlar görmüşsündür. Aptal bulmuşsundur. Di mi onları? Sen binlerce gözlüğün olduğu halde karısına çakma gözlük hediye eden adam. Özür dilerim adam. Evin yolunu unut. Dükkanda yatıp kalkarsın bundan sonra…

Ağır oldu. Hem de çok ağır oldu. Ama hak ettim galiba. Ne diyim?

Sonrası zaten hep o sarı lame zincirli çantaya odaklanıp durdum. Ufacık şey bu kadar ağır nasıl olabilir anlamadım gitti.

Metin Turanlı