Esnaf Sözü

Burası güzel. Burada oturalım.

Ne alırsın sen?

Fark etmez. Ne olursa.

Dostum sen bize iki çay ver. Ha şu masayı da bir sil..

Sadıkları mı arasak?

O niye?

Sonra bozulmasınlar? Onlarsız geldik diye…

Her yere onlarla beraber mi gitmek zorundayız? Biraz kafamızı dinleyelim.

Öyle deme ya. İyi insanlar..

Bir şey dediğim yok. Hem bırakalım belki onlarda yalnız kalmak istiyorlardır.

Heyt be çayında pek güzelmiş valla.

Sağol abi.

Buralı mısın?

Yok abi Urfalıyım ben. Yazları burda çalışıyorum.

Aferin be. Bak görüyor musun Nermin? Ta Urfa dan kalkıp buraya çalışmaya geliyor.

Nasıl geldiğine değiyor mu bari?

Şükür abi. Geçiniyoruz işte..

Hakan aradı mı Nermin?

Akşam konuştuk ya..

Hayır diyorum ki, onlarda bir kaç gün izin alıp buraya gelseler. Tatili beraber geçirirdik. Hem onlar için de değişiklik olur.

Karısı İtalya ya gitmek istiyormuş.15 gün sonra tatile çıkacaklar. Bu ara gelemezler yani..

Yapma ya! O kadın da ne bulmuş yurt dışında anlamam. Sağa sola hava atacak ya ondandır. Bizim oğlanın salaklığı. Baştan yuları kaptırırsan böyle olur tabi.

Koç sen bizim çayları da tazelesene. Görüyorum da sabah sabah bayağı bir hareketlisiniz. Burası hep böyle mi?

Genellikle abi.

iyi iyi, maşallah! Bak. hani buralarda bildiğin böyle bir mekan var mı, devreden falan?

Bilmiyorum abi.

Bak Nermin, şu anda 18 kişi var burada. Hepsi 1 çay içse.18 çay. İçlerinde 2 şer, 3 er içenleri de saysak 60-70 çay. 2 liradan 140 lira para. Tost yiyenleri var. Şurada ki aile de kahvaltı yapıyor. En az 25 -30 liradır. Görüyon di mi Nermin? Adamlar bu köhne yerde bile paraya para demiyorlar. Şu saat itibarıyla güzel iş valla. Adamlar ne tezgah kurmuşlar be?

Sana ne milletin kazancından? Sen yediğine içtiğine bak.

Öyle deme, Nermin öyle deme. Bu zamanda iş yapmak istiyorsan milletin cebindeki bozuk paraya göz dikeceksin. Bak koca Sabancılar, Koç’lar bile hep nakit ve küçük paraya yöneldiler. Biz hala gözlükçülükle oyalanıp duralım. Huzur var ya burada, huzur!

Bak burada köpekler bile özgür. Ne güzel denize giriyorlar. Dur şu Sadık beyleri bir arayayım.

Haluk.. Haluk bırak şu telefonu.

Haluk, ben ayrılmak istiyorum.

Hıı, Ayrılmak mı?

Evet Haluk. Ayrılmak istiyorum.

Bunca yıl sonra? Kafayı mı yedin sen?

Hayır, kafayı falan yemedim. Ama bu oyunu sürdürürsem yemek üzereyim.

Oyun mu?

Oyun Haluk. Ne zamandan beridir bilmiyorum ama bir oyun yaşadıklarımız. Konuşurken bile yüzüme bakmıyorsun. Benimle yalnız kalmaya korkuyorsun. Hakanı arayıp buraya gelmesini istiyorsun. Sadık beylerin peşinden ayrılmıyorsun. Mümkün olsa 24 saat başkalarıyla beraber olacağız. Denizdeki köpek, pazardaki satıcı, otelde ki şezlongu çocuk, buradaki garson.. Herkes ve her şey senin ilgi alanına giriyor. Bir ben yokum senin dünyanda. Baş başa bir tatili bile beceremiyoruz.

İyi bir insansın Haluk. Ama benden buraya kadar. Ayrılıyorum.

Ben elimi yıkamaya gidiyorum. Hadi hesabı öde de kalkalım. Sadık beyleri daha fazla bekletmeyelim.

Hayırdır Haluk bey? Bütün gün yoktunuz ortalarda. Ooo Nermin hanım selamlar.

????

Abi? Yenge bozuk gibi. Kavga mı ettiniz siz?

Yok Sadıkcığım kavga falan etmedik. Sadece ayrılıyoruz.

N. .Ne? Şaka mı abi?

Şakası olur mu bu işin Sadık? Ayrılıyoruz işte.

Dur! Dur! Rakı içer misin? Şu işi iyice bir anlayalım bakalım. Şimdi abi… Şunun şurasında 3-4 günlük bir tanışıklığımız var ama, Şükranla da geçen akşam konuştuk. Bu tatilde en iyi anlaştığımız çift sizlerdiniz. Çok özel değilse.. Yoo özelse bile anlat abi. Ciddi misiniz siz?

iyi ya. Madem dinlemeye meraklısın. En başından anlatayım.

Ben 32 yıllık evli, 45 yıllık ta esnafım Sadık bey. Karım, 5 yıl önce pis bir hastalığa yakalandı. En fazla 2 yıl ömür biçtiler. Çok üzüldüm. Gece gündüz ağladım. Sonunda durumu kabullendik. Tedaviler falan başladı. Tedavi esnasında bir gece karım dedi ki;

‘’ Haluk dükkanı bırak artık. Bu 2-3 yılı beraber geçirelim. Sonrasında bensiz yaşama daha kolay alışırsın.’’

Ben de karımı dinledim. Şehrin göbeğinde ki gözlükçü dükkanımı, üstünde ki lens depomu yok pahasına sattım. Çalışırken bir arada olmadığımız kadar beraber olduk. Bu arada ben de Nermin den sonrası yaşam için kendimi hazırladım. Kaptanlık kurslarına gittim. Maket yapmayı öğrendim. 3 yıl sonrası için kendime yolculuk rotaları çizdim. Japonya dan Bolivya’ya kadar gezeceğim tüm yerleri noktası noktasına işaretledim. Sonra?..

Sonra abi?

Sonrası sadıkçığım, karım tedavilere cevap verdi. Günden güne iyileşmeye başladı.

Eee ne güzel abi !

Güzel tabii. Güzel. Ben de çok memnunum ama bir yer de yanlış yaptık herhalde. Beni öleceğine, kendinden sonrası için bir yaşama o kadar çok alıştırdı ki, artık hazmedemiyorum.

Bir saniye… Bir saniye tam anlamadım.

Anlaşılmayacak bir şey yok dostum. Konuşmanın başında söyledim. Ben 45 yıllık esnafım, gözlükçüyüm. Bugüne kadar piyasa da dönen senedim olmamıştır. Çek ti, senet ti.. Hatta hiçbir evrak vermesem bile sözüm yeterdi. Bir söz verdim mi yerine getirirdim. Bir esnafın karısı da esnaf karısı olmalı. Anlatabiliyor muyum?

Abi kafam karıştı. Sen şimdi karım ölmedi diye mi dertleniyorsun?

Anlamadın Sadık, anlamadın. Biz de söz önemlidir. 3 yıl içinde öleceğim deyip 5 yıl yaşarsan tüm dengeler bozulur. Nermin’i sevmediğimden değil. Herkesten, her şeyden çok hayatımda. Varlığı huzur veriyor. Ama, söz de önemli. Ben esnafım.

Bu yüzden onunla yalnız kalamıyorum, yüzüne bakamıyorum ki, o da bunun farkında. O yüzden ayrılmak istedi.

Vay be abi. Esnaf olmak ne zormuş? Benim gibi memur adamın anlayacağı şey değil ama..

Esnaf olmak değil Sadıkçığım, söz vermek zor olan. Her sözün bir ağırlığı vardır. Biz böyle öğrendik. Hadi sağlığına…

 

Metin Turanlı