Melami

KIL Optik

–İyi günler.Şu gözlüğü deniyecektim…

–Hangisini ?
–Şu ters duran, mavi çerçeveli..
–Tamam. Elinizi sürmeyin ama.. Ben çıkarırım da, alacakmısınız ?
–Nasıl yani ?
–Hayır, almayacaksanız çıkarttırmayın bana.
–Denemeden bilemem ki.
. –Haa bi de deniyeceksiniz ?
. -Anlamadım, denemek yasak mı ?
–Alacaksanız yasak değil.
–Allah Allah! Şaka gibi ..
. –Hadi ama karar verin. Çıkarayım mı gözlüğü?
. –Aman kalsın, kalsın. Şimdi almam falan, döversiniz de siz insanı !
—Daha neler?
–Sizin gibi esnaf görmedim hiç.
. –İlkeli esnaf demek istiyorsun!
–Siz buna ilke mi diyorsunuz? El sürme, deneme, bakma. Böyle …?
–İnternetten alışverişi farklı mı yapıyorsunuz? Onlar da el sürdürtmüyor.
–Şu etraftaki yazılara bak. Altın satıyorsun sanki. İade yok, değiştirme yok. Kredi kartı yok, garanti yok.
–Yanlış bir şey mi? Olmayan şeyleri sıralıyorum.
–Senin de müşteriye böyle davranmaya hakkın yok. Tüketici haklarına falan yazacağım. Adı ne buranın ?
–Tabelada yazıyor.
–Görürsün sen! Neymiş bakiyim? Kıl Optik. Kıl optik. Şimdi görürsün sen kıllığı..
–Bu da davacı çıktı. Hem kimsenin denemediği gözlüklerden isterler, Hem de zırt-pırt herşeye ellerini sürerler. Dur! Şu tabelaların arasında boş bir yer kalmış. Oraya da şunu asayım.” Gözlüklere el sürmeyiniz”.

–Abi,karışmayayım dedim ama, böyle çok müşteri kaçırırsın sen.
,–Biliyorum. Ama ben verdiğim sözün arkasında durmak isterim. Bir gözlük alıyorlar diye, ömür boyu bakım nasıl yazarım ben? Al-kullan.

Sonra sebepsiz getir, geri alayım. Bu nasıl bir mantıktır? Emekli olduktan sonra açtım bu dükkanı. Kahve köşelerinde sürteceğime, burada çalışayım diyorum. Vergimi veriyorum, stopajımı veriyorum. Dürüst ama tavizsiz, İş hayatının kuralları ile değil, kendi kurallarımla çalışmak istiyorum.
–Çok zor be abi.. Devletlerin bile uymak zorunda olduğu kurallar var.
–Bana ne.. Gelmişim 60 yaşına. Uyum sözcüğünden nefret ediyorum. Hiç bir kurala, hiç bir sisteme uymadan,.. Ama kimseyi aldatmadan…

Yerine getiremeyeceğim vaatlerde bulunmadan çalışmak istiyorum. Yeri geldiğinde HAYIR diyebilmek istiyorum.
–Beyefendi,saatiniz var mı acaba ?
–yok !
–????

–Görüyorsun işte, üşenmiyorlar, dükkanın içine girip saat soruyorlar. Şu vitrine de ”Lütfen saat sormayınız” diye yazayım bari. Ulannnn..

Saatte bayağı bir geç olmuş. Bugün de siftah yapamadık iyi mi ?

Hadi çıkalım.

Metin Turanlı