Optisyenlik bir kültürdür

Optisyenlik, sadece bir meslek değil, bir kültürdür.

Yüzyıllardır usta-çırak-kalfa ilişkisiyle şekillenen bu meslek, tezgâh başında geçen yıllarla bilgi ve tecrübeyi bir sonraki nesle aktaran güçlü bir bağdır. Bir çırak, ustasının yalnızca işin teknik yönlerini değil, sabrı, özeni ve insana dokunan değerleri de öğrenir. Bu ilişki, mesleği bir zanaatten öte bir yaşam felsefesine dönüştürür.

Ancak günümüzde teknoloji, bu kadim yapıyı sarsmaya başladı. Otomatik sistemler, dijital ölçüm cihazları ve hızlı bilgi akışı, yıllar süren öğrenme süreçlerini kısaltıyor. Bugün bir usta elinin titizliğini öğrenmek yerine, makinelerin hızına güveniliyor. Bu kolaylıklar, mesleği hızlandırsa da ruhunu eksiltiyor. Peki, bir mesleğin yalnızca bilgiyle değil, ruhla da yaşadığını unutmamalı mıyız?

Usta-çırak ilişkisi, sadece öğretmek ve öğrenmek değil, bir hikâye taşımaktır. Her çırak, ustasının yıllarını ve birikimini içselleştirir; her usta, kendi hikâyesini bir sonraki nesle aktarır. Teknoloji bu bağı tamamen koparmamalı. Tam tersine, bu kadim ilişkiyi destekleyen bir araç olmalı.

Optisyenlik, yalnızca gözlere dokunan bir meslek değil, insana ve hayata dokunan bir sanattır. Onu yaşatmak, geçmişle geleceği harmanlamakla mümkün. Teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, mesleğin ruhunu insanlardan alan o bağ olmadan eksik kalacaktır. Çünkü bazı şeyler sadece gözle görülür, ama kalple hissedilir.

M. Volkan Kaya