Gözlüğe dair bir garip Methiye

Bence de detaydır farkı yaratan. Sahibine konfor sağlar gözlük. Çerçeveli gözlük, siyah gözlük
Bir klasik gözlük , bence en iyisi. Gözlük, konfor demektir her şeyden önce. Hem daha iyi görmek, hem daha estetik olmak, hem daha iyi hissetmek için müthiş bir konfor. Dünya birden aydınlanır, değişir. Pek sihirli bulurum ben gözlüğü.

Hiç gözlüğü ile sıkıntılı birini getirmiyor belleğim gözlerimin önüne. Hep dik omurgalı , sakin yüzler buluyorum hafızamda.

Büyük aksesuarın sihirli dokunuşu…

Her yaştan insana yakıştırırım ben gözlüğü, inanılmaz bir aksesuardır benim için.
Çocuğa yakıştırırım mesela, bence bilgin cüce edası verir sahibine. Hele bir de şirinler mavisi ise, bir başka durur oğlan çocuğunun yüzünde.
Ergene yakıştırırım, yüzündeki bol sivilce arasında , çatlak seste, onun değilmiş gibi duran kocaman el ve ayakları arasında, ağırlık, ciddiyet katar sahibine.
Çalışmaya yeni başlamış iş kadınına , takım elbise içinde durmaya çalışan genç adama, bankacıya yakıştırırım. Olduğundan daha bir bilgili ve olgun bir eda verir sahibine.

Pek yaşlı amcalar ve teyzelere de yakıştırırım. Okumaktan , hatta hayattan vazgeçmemeyi daha bir güzelleştirir. Ne kadar ulvi ve saygın yapar sahibini.

Ama bazen komiktir gözlük …
Soğuk havalarda buğulanmasını komik bulurum gözlüklerin.
Hep verdiği olgunluktan, bir anda acemi edaya döndürür sahibini, sahibinin yaşı kaç olsa bile …
Buğulu gözlükleri ardından Dünya’ya çipil çipil bakan , servisten yeni inmiş şaşkın oğlan çocuğu daha bir minik, gazeteleri ve ekmeği filesinde, sabah alışverişten dönen yaşlı amca daha bir sevimli görünür göze.
Bir de gözleri pek iyi seçemeyen, gerçek gözlük sahiplerinin gözlüklerini ararken ki halleri pek komiktir.
Gözünün ucunda olan(!) gözlüğün yanından defalarca geçip, bulamaz, küfrü basarlar, haklıdırlar en kötü şey gözlük kaybetmektir sabah sabah.

Hep imrendim gözlük takanlara …
İşte size büyük bir itiraf , hep imrendim gözlük takanlara, hatta genç kızlık yıllarımda, karanlıkta kitap okuyarak epey zorladım gözlerimi. Ama beceremedim. Bozulmadılar bir türlü.
Oysa azıcık aynaya baksaydım, o yıllarda pek bir tombiş ve koca kafalı olan bana yakışmak bir yana, absürd bile durabileceğini bilebilirdim gözlüğün. Aslında her işte bir hayır mı var ne? (Pek yandaki resme benzemeyecektim yani!)
Şimdilerde uzun yıllardır yoğun bilgisayar kullanımı ve de yaşın azıcık (!) ilerlemesi nedeniyle, baş ağrısı yapmaya başladı gözlerim. Nedeni biraz göz yorgunluğu, biraz gizli hipermetrop. 45li yaşlarda gözlük takmam gerekecekmiş. Ama ne gam!
Göz yorgunluğumdan kaynaklanan baş ağrılarım, basit damlalarla ve çay pansumanları ile hafifliyor bu günlerde.

Çocuklar gibiyim, 5 yaş daha büyük olsam …
Sadece gözlük takabilmek için bazı bazı , yaşlanmak ister yakalıyorum kendimi.
Gülsem mi ağlasam mı , gözlüklü günlerim için sabırsızlanan şu delişmen gönlümü çok seviyorum.
Siz de gözlük takan şanslılardansanız, hadi benimle empati kurun ve bu kez ne kadar şanslı olduğunuzu düşünün.
Gözlüğe dair sevgi patlaması bu yazımı, gözlük takmaktan sıkılan dostlarınıza da tavsiye edin ve gülümsetin olur mu?
Hayat güzel, biz bugün de mutlu olduğumuz için şanslıyız.

Keyiften Yazar