Rezalet !

Upuzun ve pürüzsüz bir el. Bana uzanmış

Ben Merve…..,
Elin sahibi kıza bakıyorum. 20 li yaşlarda genç ve güzel bir yüz.
İyi de ben kimim?
Ben Özdemir diyebiliyorum. Elini sıkarken. Bu kadarını beceriyorum. Başka ne diyorum, bilmiyorum.
Beceremediğim çok şey var da bunu beceriyorum. Arada gereksiz bir şekilde ” hadi eller havaya ” diye bağırıyorum Kafamın iyi olduğunu fark etmeyen herkes bu davete uyuyor. Eller havada, Kulaklar ritimde. Coşku. . Coşku. ..Herkes bir havada..
Ama Merve’nin gözü bende. Beni takip ediyor.
Çok mu içtiniz? diyor. Ne alaka? Niye soruyor ki?
Yoo diyorum,.
Merve , benim oturduğum sandalyeye eğiliyor,
Kahve ister misiniz ? diyor.
Kahve?? Ha ha ha diye gülüyorum. O bu gülmeleri aldırmayıp bir bardak kahve ile karşımda gülümseyen bir sesle, otoriter şekilde
İç diyor
Tereddütle karışık
bir yudum içiyorum.
Merve, yanımda pür dikkat.

Meşhur Gözlük toptancısı Özdemir sizsiniz demek? diyor.
Ağzım izin verdiğinde hjeee meşhur,,, benim ben .. diyorum.
Hıı diyor Merve. Elinde cep telefonu. Bir şeyler çekiyor ya da kaydediyor.
Olmaz .. olmaz diyorum.
Kayıt yok. Çekemezsiniz diyorum. Niye böyle diyorum onu da bilmiyorum. Çünkü az önce resim çektirmediğim kimse kalmadı masada. Ama az önceki şakacılığım, esprilerim bitmiş. Bu kızla karşılaşmaktan hoşlanmadığımı anlıyorum. On da beni iten bir şey var. Beni tek başıma koltuğumda bırakıp, kel kafalı müdürümün yanına gittiğini görür gibiyim.. Kulağına bir şeyler fısıldadı galiba.

Kel kafayla beraber yanıma geldiler. Kel,
Özdemir bey geç oldu. Herkes uzak yerlerde oturuyor. İzin verirseniz, Artık dağılalım diyor. Kravatımı düzelterek Yine hıı diyorum.

Çok güzel bir geceydi. Ferment optik için güzel ve unutulmaz gece, Yaza girerken çalışan arkadaşlarımız için de güzel bir motivasyon olacak.

Kulaklarım uğulduyor, kel ‘in söylediklerini bile anlayamıyorum. Dikkatimi toplayamadan bir el kolumdan çekerek arabaya doğru sürüklüyor beni. Terörle mücadele ekipleri gibi başımı eğerek beni arabaya sokan bu her kimse sağa sola iyi geceler, bizde, memnun olduk, hay hay.. Tekrar görüşürüz falan gibi şeyler söylüyor.. Uzandığım arka koltukta başımı tutarak kaldıran bu her kimse, arabayı kullanana Silivri’ye yazlık eve diye talimat veriyor.,

Sonrasında uyudum. Arada uyandığımda çok haklıymışsın anne. Babamın içkisi hiç çekilmiyor. Gözümle görmesem inanmazdım. Sarkmadığı kimse kalmadı. Hah hah ha! Hayır hayır uyuma. Geldik zaten. Bir Şeyi görecek durumda değil. Beraber yatıralım. Sonra ne videolar çektim, ne pozlar yakaladım şaşarsın..

Haa bu arada beni niye yolladığını anladım. Sen de az kurnaz değilsin. Tabii tabii. Ben düğünden falan vazgeçtim. Bir aile yemeği veririz yeter. Onlar mutaassıp insanlar. Millete rezil olmayalım durduk yerde.

Metin Turanlı