Afrika da Gözlük

Nedense Afrika dendiğinde sanırım sizin de aklınıza koyu tonlamalı imgeler gelmektedir. Yanılıyorsam düzeltin. Nedeni bugüne kadar medyada ve diger söylemlerde hep kara kıta Afrika algısının oluşturulmasından olsa gerek. Sanki orada yaşayanlar insan degilmiş de sadece karanlık silüetlermişcesine.

Ve bunun neticesinde kıta gerçekten karanlığa sürüklenmiş durumda. En son gelişen olaylarla, Kuzey Afrika ülkelerinde başlayan aydınlanmayı saymazsanız, ne yazık ki bölgede henüz değişen bir şey yok.

Peki ne olacak bu Afrikanın durumu? 

Öncelikle bu kıtaya bakışımızı baştan sona değiştirmek zorundayız. Artık Afrika kara kıta olmamalı. Dünyamızın oldukça büyük bir kısmını olusturan, zengin maden yatakları olan ve insanının derisinin rengi siyah olsa da, bizim gibi kalp ve duygu taşıyan bu insanların kıtasına gerçek değerini vermeliyiz. Tanrının özene bezene yarattığı insanın durumu bu olmamalı. Bu bir kader olarak görülmemeli.

Yüzyıllar öncesinden var olan, köle kavramı ile özdeşleştirilen kara insan kavramını artık unutturmalıyız. Kafalarımızda hala köle olarak gördüğümüz bu insanların, artık dunyada her noktada ve her seviyede var olduklarını görmeliyiz. Politik çekişmelerin, karanlıkları aslında kendi kafalarında taşıyan anlayışların, Afrikadan elini çekmesini sağlamalıyız. Artık bu çile sona ermeli. Birleşmiş Milletler yapamıyorsa, bizler birleşip mucizenin gene insan oldugunu, ortaya bir kez daha koymalıyız. İnsanı yüceltmeliyiz. Afrikada insanlık ayaklar altnda, acılar içinde. Bunu anlamalıyız.

Nijerli, dört cocuklu bir kadın resmi görmüştüm bir internet sayfasında. Gülümsüyordu ağaçtan yapılmış barakasının içinden dünyaya. Kendimden utanmştım o resmi gördüğümde. Ufak bir barakada, sadece birkaç parça kap kacak ve birkaç çaputtan başka hiçbir şey yoktu. Ve dört çocuk. Üstlerinde eski elbiseler, elleri ve yüzleri toz toprak içinde. Gözlerinde umudu hissettim. Bizlerin onlara göre gerçekten nimet içinde yüzdüğümüzü ama bunun farkında olmadığımız gibi, ayrıca halimizden devamlı şikayet ettiğimizi farkettim. O kadın ise kucağında ve etrafında çocuklarıyla bizlere gülümsüyordu.

Hemen sanal ortamda Nijer ile ilgili bir araştırma yaptım. Yılın tamamının kurak geçtiğini, sulamanın neredeyse olmadığını ve ülkenin çok az bir kesiminde tarım yapılabildiğini ve o da sadece yılda bir kez darı türünde bir bitki elde edilebildiğini öğrendim. Ve bazı aileler yiyecek ihtiyaçlarını sadece bir kaç çuval darı ile gelecek yılın hasatına kadar karşılamak zorunda kalıyorlardı. Senede bir kez mahsül. Ve yetmesi için de kişi başı günlük sedece bir avuç darı. İnanılır gibi değil. O da şanslı olanlar için. Bunu bulamayanlarsa ölümle burun buruna.

Ya hastalıklar? Ülkede sadece 10 adet göz doktoru mevcut olduğuna inanabiliyor musunuz? Gözlük üretimi olmadığından insanlar okumak isteseler dahi bunu başaramıyorlar. Ve insanlar bu doktorlara ulaşmak için bile haftalarca yol yürümeyi göze alması ve şehre ulaşması gerekiyor. Kadınların çoğu, yanlış doğum uygulamaları nedeniyle Fistül denen idrar torbası yaralanmasına bağlı idrar yolu enfeksiyonu sebebiyle idrarlarını tutamıyıp devamlı kaçırmak durumunda. Yani bu ülkede sadece açlık sıkıntısı yok. İnsanlar hastalıklarla da boğuşuyor.

Ayrıca babalarını erken yaşta kaybeden çocuklar, annelerin çaresizliği, umutsuz, bitkin ve aç çocuklar.

Hani ülkemizde çöpten ekmek toplayan sokak çocukları vardır içimizi acıtır ya, bu ülkede çöplerde ekmek arayan çocuk da yok. Çünkü çöpe atılacak ekmek yok.

Esen kalın.

Macit Oguz