Görünmez Adam

Sonunda bu da oldu. İşimize bir görünmez adamın karışmadığı kalmıştı.

Onu da gördük.

Aslında kadının vitrin önünde kendi kendine konuşmasından bir tuhaflık olduğunu anlamalıydım. Ama şimdi! Kulağına cep telefonu kulaklığını takan herkes kendi kendine konuşuyor. Nerden bilebilirim?

Bilgisayar başında Mynet okey deydim. 10150 puanım var. Aslında daha fazlaydı da olur olmaz gelen müşterilerden dolayı kendim çıktıkça puanlar gidiyor işte. Elim de iyi. Bir kırmızı beş gelirse açıyorum. Aaa, kırmızı beş yerine bu kadın geldi. Direk güneş gözlüklerine yöneldi. Yerimden kalkıp kalkmamak arasındayım. Bir şey değil, puanlar gidecek ona yanıyorum. Kendi kendimi dolduruşa getirerek kalkıyorum.

–Hadi oğlum kalk. Bakarsın alacağı tutar, belli mi olur?
Elimde silme bezi ile kadının arkasındayım. Alıyor güneş gözlüğünü, takıyor yüzüne, aynaya bakıyor.

Ama o ne bakış?
–Nasıl tatlım beğendin mi?
O ne lan? Bana mı kur yapılıyor? Sağa sola bakıyorum, Yanımızda da kimse yok. Sonra sanki bir cevap veren varmış gibi, kadın dudağını bükerek devam ediyor.
–Sen de hiç bir şey beğenmiyorsun canikom.
N’oluyor ya? Diyerek elimde bezle bir adım geriliyorum. Kadın, başka bir gözlüğe uzanıyor.
–Bak senin en beğendiğin gözlüklerden.Brijit Bardo modeli.
Artık arkadaşı ne dediyse, hanımefendi
–Haylaz sende. Diyor.

Sizlere bu görünmez arkadaşı tarif etmek isterdim ama, maalesef göremiyorum. Gerçi bu ikili de beni görmüyor. Kendi dünyalarına dalmışlar. Olan benim oyuna oldu. Puanlar da gitti. Gözlükler ortada. Sehpa, hanımefendinin denediği gözlüklerle dolmuş.
Onlar kendi araların da bir şeylere gülerken, ben de giriyorum aralarına. Neye güldüklerini bilmeden önce dikkatlerini çekecek gürültüyle gülüyorum.
–Beyfendi haklı valla… Hah hah hah
Kadın, şaşkın bakıyor. Görünmez adamda çıt yok. Düzeltiyorum.
–Beyefendi, o gözlüğü beğendi sizde.
–Haa?
Diyor hanımefendi, şaşkın.
–Bu…
Diyorum.
–Bu! Pembe olanı.
Sonra solumda ki boşluğa bakarak, görünmez adam’a yöneliyorum.
–Bu di mi?
Tasdik arıyorum. Görünmez adam’ın ne dediğini anlamıyorum ama, kadının araya girmemden hoşlanmadığı belli oluyor. Olsun, durmak yok. Bütün şirinliğimle kadına gülüyorum.
–Beyefendi zevk sahibi. Haklı tabii. Taktığınız her gözlük yakışıyor size. Ama ben de beyefendiyle aynı fikirdeyim. Bu pembe hakkaten çok yakıştı size.
Kadına bir durgunluk geldi. Az önce olduğu gibi gülümsemiyor. Yine gözlük deniyor ama hareketleri daha bir ağırlaştı. Gözleri de artık ben de. Görünmez adamın yüzüne bile bakmıyor. İçimden ‘’ulan ayıp ettim galiba ‘’ diye düşünsem de, ok yaydan çıktı bir kere. Adamla sohbete başladım.

–Çok şükür, İşte.Uğraşıp duruyoruz. Nasıl? İşler mi? Azaldı tabi. Millette para yok abi… Haklısınız. Haklısınız…
Görünmez adamla kanka olmaya çalışıyorum.Ben ona abi diyorum.Onun bana nasıl hitap ettiğini bilmiyorum Ama adamla iyi bir kontakt kurmaya niyetliyim. Kadına, etki edip, gözlük aldırtabilecek bir tek o var.
–Ya sorma abi be. Spor yok. Herhangi bir faaliyet yok. Bütün gün ekran başındayız. Göbek ondan. Ama maşallah siz pek bir iyi görünüyorsunuz?
Göbeğinden makas alır gibi yapıp, kadına bakarak.
–Baksanıza gram yağ yok.
Diyorum.
Bu herhalde kadın da bardağı taşıran damla oldu. Çantasını aldığı gibi hiçbir şey söylemeden hiddetle dükkandan çıktı. Adam, arkasından gitti mi gitmedi mi göremedim. Kalsalardı, daha çay söylecektim.
Bir gözlük daha satamamanın burukluğuyla yerime otururken, arkamda ki duvarda asılı mevlananın sözünü değiştirerek okuyorum.
Nice insanlar gördüm, gözünde gözlüğü yok,

Nice gözlükler gördüm, yüzüne bakanı yok.

Metin TURANLI