ESKİ BİR MASAL

Tüm bu soruları kendinizi dahil hissettiğiniz grubu düşünerek cevaplamanızı ve yazımın altında görüşlerinizi paylaşmanızı rica ediyorum.

Sevgili arkadaşlar,

Bugün sabahtan beri düşünüyorum. Bizler aynı mesleğin mensuplarıyız. Aynı kaptan yiyor, aynı pastayı paylaşıyoruz. Senelerdir birbirimizi idare ediyor, bazı kusurlarımızı görmezden geliyor, yuvarlanıp gidiyoruz. Aramızdaki sürtüşmeler ne zaman başladı? Ne zaman gruplara ayrıldık? Siz kendinizi bu gruplardan hangisine dahil hissediyorsunuz?

Tüm bu soruları kendinizi dahil hissettiğiniz grubu düşünerek cevaplamanızı ve yazımın altında görüşlerinizi paylaşmanızı rica ediyorum.

Bu merak ettiğim soruların cevaplarını bulabilmek için biraz tarihe dalmam gerekti. Yaklaşık olarak 1985′ lere kadar inmek zorunda kaldım. Bu bilgilere ulaşabilmek için optikle ilgili daha önceden okuduğum bazı haber sitelerindeki yazıları tekrar okudum. Gördüm ki gruplaşmalar bu tarihlerde OPSİAD adı altında hareketlenmeye başlamış.

Bugün hala aramızda olan bazı optik sanayicileri ve ithalatçıları kendilerini diğer optikçilerden özerk görüp ayırmış ve geminin kaptan koltuğuna oturmak istemiş. Fakat bu durumun mesleki geleceğimiz için tehlike arz ettiğini fark eden üstatlar, karşı bir grup oluşturarak mücadeleye başlamışlar. Mücadeleye birlikte başlayan üstatların içinden ayrılanlar, mücadeleyi yarım bırakanlar olmuş. Tabi o dönem için OPSİAD denilen grubun istekleri bir başka bahara kalmış.

Gelelim gelecekteki başka baharlara. Köprülerin altından o günden bu güne çok sular akmış. Daha niceleri OPSİAD tarzı  girişimlerde bulunmuş.

ECOO denen şirket bakmış ki OPSİAD’ la bu işi kıvıramayacaklar. Görevi İstanbul Derneği’ne vermişler ve tatlılıkla yavaş yavaş isteklerini gerçekleştirme yoluna girmişler. Hiç bilmediğimiz ve duymadığımız bu kelime mesleğimizin ortasına çört diye oturmuş. Özel istekleri olan bu teşkilata üye olmak ayrı bir mesele, içinde kalabilmek apayrı bir meseleymiş. Hele bizim gibi mesleğin içinde çok başlılığın olduğu bir ülkede, ECOO’ nun işi çok kolay olmuş. Bunu bizlere kabul ettiren TOOMD eski başkanı hükümetlerin giremediği AVRUPA BİRLİĞİNE girmişcesine bir tanıtımla, biz gözlükçüleri kutlamalarla, hem de ödeme yaparak bu birliğin içine sokmuş. Gel zaman git zaman; Sayın başkan her toplantıda, ” Arkadaşlar birlik olun, beraber olun.” diyerek (şu aralar bazı arkadaşların dediği gibi) bizleri bu söylemlere alıştırmış. Ve kulağımıza kar suyunu kaçırmış. Bu konular konuşulurken çalışmalar alttan alttan devam etmiş.

Ülkedeki boşluğu ve sahipsizliği fark eden gruplar, önceleri ellerindeki markaları bayiler kanalıyla ülkeye sokmuş. Ülkemizde bir piyasa araştırması, bir potansiyel yoklaması yapmış ve günü geldiğinde bu amaç için kullandığı bayileri bir bir atmaya ve geminin dümenine kendileri geçmeye başlamış. Daha sonraki aşamalarda bunlardan çok fazla nemalanan iş adamlarını, başkanları ele geçirip, emellerine bir adım daha yaklaşmış. Önce genel kurallarla oynamaya başlamış, daha sonra meslektaşların HASTA diye hitap ettiği insanlara MÜŞTERİ demeyi öğretmiş. Her şeyin sezdirmeden, kademeli olması gereken o günlerde, önce bizlere mesleğimiz için önemli ve gerekli bir adım olan OPTİSYENLİĞİ oynayalım diye vermiş. Sonra mı?

Sonra daha derin kurallarla oynamaya başlamış. Sağlık için yasak olan reklamları allem edip kallem edip mesleğin ortasına bir bomba gibi atmış. Bunu bir takım meslek adamları tanıtım diye yorumlasa da aslında tanıtımın reklamın farklı bir ismi olduğunu görmezlermiş veya onların da işine öğle gelirmiş. Bu mevzuyu baştaki yöneticiler fark etmediler mi? Yoksa böyle olması daha uygun mu geldi? Bilinmez. Onlara bunu sorarsan DANIŞILDI da öyle hazırlandı. Sonuca bakarsak her şey ortada.

O başkan, kanunlarla o kadar yakından ilgilenmiş ki onlarca dernek, birkaç federasyon, bir tane konfederasyon çaresiz ve konudan uzak kalmış. Ankara da bulunan onlara göre Donkişot, aslında bir meslek kahramanı varmış bu işlerle ilgilenen. O DONKİŞOT da tek başına bir yere kadarmış. “Bırakmam, arkasındayım.” dermiş, dermişte her konuda yalnızmış.

İşte böyle arkadaşlar. İş buralara kadar geldi dayandı. “İşin devamında ne var?” diye sorarsanız, onu da anlatayım. Önce gözlüğün özelleşmesi, devlet kontrolünden bir şekilde çıkması (SGK anlamında), sonra da OPTİSYEN kardeşlerimin iki sene daha okur biz de oluruz dediği OPTOMETRİST olmak. Biz butik gözlükçülerin ve mağazalarda tezgahtar olarak kullanılacak olan optisyenlerin sonu olacak olan bir proje. Yani OPTOMETRİ. Neyse optisyenler bari tezgahtar olabilecek, bir parça ekmek
yiyebilecekler. Bizler mi? Onu hiç sormayın. Mesleğin ve meslek adamlarının ikiye bölünmesinde ki gerçek sebepler bunlardır. Aynen Habil’le Kabil hikayesinde olduğu gibi.

Unutmadan cevap hakkım doğdu ama yazamadım, şimdi söyleyeyim ” Sevgili meslektaşım, sen bana üzülmeyi bırak da kendine ve işleri dibe vurmuş meslektaşlarına üzül.” Burada bir düşüncemi de sizlerle paylaşmak istiyorum. Lütfen, eleştiri ile hakareti birbirinden ayırt edelim artık. İkisini birbirine karıştırmak, bu saatten sonra bizlere hiç yakışmıyor. Sizleri çok seviyorum, kalın sağlıcakla.

Tüm meslektaşlarıma hayırlı işler, bol bereketli, bol reklamlı günler diliyorum.

Levent Akagündüz

Not: Gerçeği gömmeniz boşuna… O, toprağın altında yürüyor. Bir gün her yerden fışkıracak…  (Emile Zola)