Kötü haber tez gelirmiş…

Günlük gelişmeleri takip etmek için interneti açtığımda gördüm ki Trabzon’ daki trafik kazasında, değerli dostum Yılmaz Bekar’ ın ismi var.

İnanmak istemedim hemen telefona sarıldım fakat açan yok. Ne Yılmaz ne de bir başkası telefona cevap vermiyor. Sonra, Suat’ ı aradım haberi doğruladılar. Yılmaz kaza geçirmişti ağır yaralıydı ve kızı, dostu, arkadaşı ve kıymetlisi değerli evladı da vefat etmişti bu kazada.

Yılmaz’ı 1983’ten beri tanırım. Erken yaşta babasını ve kardeşlerini kaybettiği için kolay bir hayat sürmemiştir. Pazarlamacılık yaptığım yıllarda çok görüşürdük. Bana Karadeniz’i ve Karadenizlileri sevdiren önemli isimlerden biridir. Acısını bedenimde hissettim kolumda, bacağımda, kaburgalarımda ve başıma ağrılar girdi, güzel evladımın acısını yüreğimin derinliğinde hissettim.

Sabahın erken saatlerinde uçağı beklerken ve yolculuk boyunca tek soruya cevap aradım; bu olay beni neden bu kadar etkiledi. Doğrusu Yılmaz’ı bu kadar sevdiğimi ve dostluğunun bu kadar önemli olduğunu ben de bilmiyordum. Trabzon’da Ahmet Emin Koç ile karşılaşıncaya kadar bu sorunun cevabını bulamamıştım. Ahmet Emin Koç da benim sevdiğim önemli isimlerden biridir. Bizler sık görüşmesek de dosttuk ve bir zaman dilimini birlikte yaşamıştık.

Yılmaz Abi çabuk öfkelenen, sinirlenince ani tepki gösteren, gerektiğinde küfreden ve pire için yorgan yakan tipik bir Karadenizlidir. Ama aynı zamanda çok merhametli, hoş sohbet, ailesine bağlı ve adama adam gibi değer veren biridir.

Kendisi Karadenizli ülkesini, milletini ve devletini seven ülkücü ve milliyetçi biri iken ben Diyarbakırlı ülkesini, devletini, milletini seven ve sol düşünceli biri olarak çok iyi bir dostluk kurmuştuk. O zamanlar saatlerce konuşur tartışırdık.

Arada başkaları da bu sohbetlere eşlik ederdi. Her ikimizde de tek ortak payda bu ülke ve bu ülkenin ulusuydu. Dernekçiliğe başladığımız zaman da Yılmaz abi kendi üslubu ile çalışmalarını yürütürken kırıcı olmuş olabilir ama sadece meslek için bir şeyler yapmak istediğinin yakın tanığıyım.

O, şimdi yoğun bakımda ve son aldığım haberlere göre durumu iyiye gidiyor. Kendisine Allah’tan şifa ve acı kayıplarından dolayı ailesine sabır diliyorum.

Bu yazıyı aslında bizler için değerli olan dostluklarımızın unutulduğu utancı ile yazıyorum. Birbirimiz için değerli olduğumuzu sadece kötü günde hatırlamanın utancı bana yetiyor.

Eğitim vermek için gittiğim Alanya’da, eskiden Samsun’da Abdulkadir Bey’in yanında çalışan Ali ile karşılaşınca, kardeşlerimden biri ile karşılaşmış gibi heyecanlandığımda yazmalıydım bu yazıyı.

Yaşarken ve sağlıklıyken bu insanlara onları dostça selamladığımı ve kıymetli olduklarını söylemeliyim diye düşünüyorum.

Bunu yapalım dostlar insanların başına kötü şeylerin gelmesini beklemeden onlara değer verdiğimizi söyleyelim.

Sadi Subaşı, Güneş Optik ailesi, Meydan Optik ailesi, Engin Hocam, Öziç Optik, Hayat Ecz. Optik, Deva Optik, Ecz Hülya Hanım, Cebeci Optik, Sarıkamış’ta, Erzurum Efeler, Arı Optik, Saatçiler, hepinizi dostça selamlıyorum. Yüreğimdeki yeriniz ayrıdır, sağlamdır.

Rahmetli Mehmet Saat Abi, Allah rahmet etsin varsa hakkım helal ettim İnşallah sen de helal etmişsindir.

Tahir Acar, Kemal Berk, Recep Akçay sizler hala dostum kardeşimsiniz sizler çok kıymetlisiniz. Herkesi burada yazamam ama tüm dostlarım ve arkadaşlarım sizlerle görüştüğüm için hepinizin dostluğunu kötü bir şey olmadan yüzünüze söyleyeceğim.

Ben dostlarımı severim ve inşallah onlar da beni seviyorlardır.

.
Turgut Çakar