Haak dostum hak!

Samatya da hastahane önünde, şimdi adını vermeyelim bir gözlükçü dükkanı çalıştıran bu çocuk, ele avuca sığmaz bir adem. 

Asamızı 3 kere yere vuralım, Hayali lakabımızı hak edecek şekilde uyduracağımız iş bu hikayeden dolayı oluşacak terimizi peşin peşin silelim.

Meddah,

Söyledikçe sergüzeşti, verir bezme letafet

Dinle şimdi bende-i acizden bir hoş hikayet

İsim isme, kişi kişiye, semt semte benzer.

Geçmiş zaman söylenir, yalan-gerçek vakit geçer.

Haak dostum hak!

Efendim, bilenler bilir. İstanbul’un eski ve nezih otellerinden biri de Meserret Otelidir. Cağaloğlu’ na çıkarken Ankara caddesi ile Ebusuut caddesinin köşesinde yer alan bu otelin alt katı da Meserret kahvehanesi idi.

Orhan Kemal, Said Faik gibi yazarların da takıldığı bu kahvehane sonraları muhallebi salonu oldu. Bu otelin 205 no’ lu odası Ebusuut caddesine, dolayısıyla da tam karşı köşesinde yer alan bir hanın 2. Katında ki bir ofise bakar.

Diyeceksiniz ki; bu ofisin ne özelliği var? Şöyle ki efendim.

Hikayemizin kahramanının baktığı bu ofis bir cam deposu. Amerikan Optikal Kampany gözlük camlarının satıldığı Cel optik adlı firma. Firmanın sahibi Muzaffer bey. Çalışanları Sema hanım, İsmet bey falan…

Taşlık gazinosunda ayarladığı bir kadınla bu 205 no’ lu odada kalmakta olan Aksaray’ lı Sarı Hüsam, 20 dakikadır bu pencereden ofisi gözlemekte. Ofisin açıldığını görürse cebindeki listeden camlarını alacak, kadını yolcu ettikten sonra dükkana gidecektir.

Şimdi dostlar! Bu Aksaraylı Sarı Hüsam denilen uzun boylu, zayıf, dal gibi incecik çocuk; anne tarafından Ermeni, baba tarafından Rizeli bir nam delikanlı. Sanatkarlığı anne tarafına, deliliği baba tarafına çekmiş besbelli. Samatya da hastahane önünde, şimdi adını vermeyelim bir gözlükçü dükkanı çalıştıran bu çocuk, ele avuca sığmaz bir adem.

Sol omuzu devamlı aşağıda gezen bu gözlükçümüz, parmağım kalınlığında yüksek diyoptrili bir camı öyle bir keser ki, camda en ufak bir yiv hatası bulamazsınız. Camın kesik yüzeyi üzerine de öyle bir alın teri perdah eder ki, o da bu işin raconudur. Eli böylesine kuvvetli çocuğun, bileği de sağlamdır. Güzel kavga eder, iyi zar atar.

Akşam iş çıkışı soluğu meyhanede alır. Geceyi pavyonda geçirir. Meserret oteli son durağıdır.

Bir gün, Beyoğlu’ nda Büyük Paris kıraathanesinde karıştığı bir kavga da kendini ölümden kurtaran bir adamla tanışır..

Arkadaşlar !

O yıllarda İstanbul da nam salan bu kurtarıcı Eyüp savcısı Marlon Kemal’ dir. O da bir deli ki, sormayın.

Hüsam gibi damarlarında deli kan dolaşan, Dündar Kılıç, Oflu İsmail, Kürt İdris gibi yer altı dünyasının namlı adamlarıyla haşır, neşir olan bu adamla; Samatyalı deli Toros, Çamlıcalı Haydar, Arap Metin gibi kabadayı dünyasında huzur bulan Sarı Hüsam’ ın yedikleri-içtikleri ayrı gitmez. Gündüzleri işinde-gücünde olan bu ikili, gece olunca huyları mı değişir ne? Gece alemlerinin, karanlık bir dünyanın kankaları olurlar.

Marlon Kemal’ in öldürülmesinden sonra ,yanında yer almadığı için kendini suçlayan Hüsam, bu hızlı yaşamdan yavaş yavaş uzaklaşır. Ama bu hızlı yaşam kendini terk eden bu adamı affetmez. Soğuk alğınlığı sonrası Veremle Hüsam dan intikamını alır.

Hayy hak!

Cahile sözlük

sözlüğe gözlük

gözlüğe Meddah

Meddah’a yalan

ne güzel uymuş!

Her yaşam bir hikayedir bu fani dünyada. Senin gözünde bir şey ifade etmeyen bir yaşam, bir başka gözde büyülü bir dünyadır. Günlük mesleki sorunlar dışında bir mesleğe bağlılık, birazda farklı yaşayanlarladır.

Bu kıssa bir hastalıklı kafanın ürünü

Biz uydurduk biz söyledik. Sakiye sohbet kalmazmış baki.

Her ne kadar sürç-i lisan eyledikse AFFOLA.

 

Metin Turanlı