Sanayide reel birim ücretler raporu

Sektörlere bakıldığında en yüksek istihdam kaybı yüzde 20,42 oranıyla tütün imalatında görülürken, bunu yüzde 16,15 ile tekstil sektörü, yüzde 15,60 ile elektronik ve optik ürünlerin imalatında yaşandı.

13 Mart 2011 Pazar,

EKONOMİ    Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu Araştırma Enstitüsü (DİSK-AR) tarafından hazırlanan ”Sanayide Reel Birim Ücretler ve İstihdam 2010 Yılı Raporu”na göre, sanayide brüt reel birim ücretler, kriz öncesi 2007 yılına göre yüzde 8,24 oranında düştü.

DİSK-AR tarafından Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Sanayi üretim endeksi, TÜİK Sanayi işgücü girdi endeksleri ve TÜİK Tüketici Fiyat Endeksi üzerinde yapılan hesaplamalara göre, son 3 yıllık süreçte reel birim ücretlerde ciddi kayıpların yaşandığının ifade edilen raporda, 2008 yılında reel birim ücretlerde yaşanan gerilemenin 2009 yılında kısmi ve sınırlı şekilde toparlandığı, ancak 2010 yılında reel birim ücretlerde gerilemenin sürdüğü kaydedildi.

Rapora göre, sanayide brüt reel birim ücretler, kriz öncesi dönem olan 2007’ye göre yüzde 8,24 oranında geriledi.

Son 3 yıllık dönemde sanayide reel birim ücretlerin en fazla gerilediği sektörlerin başında, yüzde 35 ile ağaç ve ağaç ürünleri, yüzde 34 ile elektrik gaz, buhar ve iklimlendirme üretimi ve dağıtımı, yüzde 33 ile diğer imalatlar, yüzde 18,5 ile tekstil sektörü geldi. Otomotivde reel birim ücretlerde gerileme yüzde 13,4’ü buldu.

Reel birim ücretler 2010 yılında da, bir önceki yıla göre yüzde 1,93 oranında düşüş gösterdi.

Buna göre geçen yıl tütün ürünleri imalatında yüzde 21 oranında görülen ücret gerilemesini, otomotiv sektörü yüzde 14,89 oranıyla, sermaye malı imalatı yüzde 12,17, elektronik ve optik ürünleri imalatı yüzde 12, enerji sektörü yüzde 11,6 ve fabrikasyon metal ürünleri imalatı yüzde 5,21 oranıyla izledi.

-SANAYİDEKİ İSTİHDAM DÜŞTÜ, VERİMLİLİK ARTTI-

Sanayi istihdamında da 2007 yılı rakamlarına ulaşılamadığı dile getirilen raporda, üretimin sanayi sektöründe 3 yıl öncesi rakamları yakalarken, istihdamda kriz öncesi rakamlara ulaşılamamasının en önemli nedenlerden birinin ”işten çıkartılan işçilerin geri alınmaması ve işverenlerin aynı işi mevcut kadrosu üzerinden daha yoğun ve esnek çalışma ile gerçekleştirmeyi tercih etmesi” olduğu belirtildi.

Rapora göre, 2007 yılında sanayide çalışan her 100 kişiye karşın 2010 yılında 95 kişi yer aldı.

İstihdam kaybı sermaye malı imalatında yüzde 9,35, enerjide yüzde 6,98, dayanıklı tüketim malı imalatında yüzde 5,11, ara malı imalatında ise yüzde 4,66 düzeyinde gerçekleşti.

Sektörlere bakıldığında en yüksek istihdam kaybı yüzde 20,42 oranıyla tütün imalatında görülürken, bunu yüzde 16,15 ile tekstil sektörü, yüzde 15,60 ile elektronik ve optik ürünlerin imalatı, yüzde 12,26 ile diğer ulaşım araçları imalatı, yüzde 9,32 ile motorlu taşıt üretimi izledi.

İşçi başına üretkenlik 3 yıllık süre zarfında yüzde 7,53 düzeyinde yükselirken, aynı dönem için sanayide verimlilik, dayanıklı tüketim malları imalatında yüzde 17,89, enerji sektöründe 14,57, aramalı imalatında yüzde 7,27, dayanıksız tüketim malı imalatında yüzde 6,56, sermaye malı imalatında 1,55 oldu. Reel birim ücretlerin gerilediği 2010 yılı için ise işçi başına üretkenlik ortalama yüzde 8,19 olarak gerçekleşti.

-”VERİMLİLİK ARTIŞI TEKNOLOJİK YENİLİKLERDEN DEĞİL”-

Raporun sonuç bölümünde, verimlilik artışının teknolojik yeniliklerden daha çok, işin yoğunlaştırılmasının, fazla mesailerin, uzun çalışma sürelerinin ve esneklik uygulamalarının (birkaç kişinin işini tek kişinin yapmasının) bir sonucu olduğu vurgulandı.

İşçilerin yoğun çalışma sürelerine karşın, düşük ücretlerle çalışmak zorunda bırakıldığı savunulan raporda şu görüşlere yer verildi:

”Büyük bedeller ödenerek yaratılan toplumsal servetin adil bir biçimde dağıtılması, emeklilerin, kadınların, gençlerin, işçilerin aileleri ile birlikte insan onuruna yaraşır bir biçimde yaşayabilecekleri, insancıl bir çalışma rejimine duyulan ihtiyaç her geçen gün daha fazla artmaktadır.

Türkiye dünya genelinde sendikal haklar ve özgürlüklerin en fazla kısıtlandığı ülkelerden biri durumundadır. Birileri sürekli zenginleşirken, diğerlerinin yoksullaştığı bir sistem ile övünülecek bir şey yoktur. Esnekliğin bu denli yaygınlaştığı, istihdamın yarısının kayıt dışında olduğu, reel ücretlerin gerilediği, işsizliğin astronomik rakamlara ulaştığı bu süreçte, ‘krizin etkileri ile mücadele’ diye akıllarda kalan şirketlere aktarılan kaynak hariç, somut hiçbir şey yoktur.”