Optisyenlik nasıl sürdürülebilir?

Bir yıldan fazla bir süredir, gözlükçü ve optometrist Uwe Hannig, “Optisyenlik müesseselerinin görüntüsü” konusundaki lisans tezinin en önemli sonuçlarını açıkladı. Dizinin altıncı ve son bölümünde ise sonuçlara varıyor ve sektörü harekete geçmeye çağırıyor. Mesleğin toplumdaki imajı iyileştirilmekle kalmayıp, temel bir tartışmaya da acilen ihtiyaç vardır: Gözlükçülük mesleği gelecekte neleri içermeli?

Optisyenlik müesseselerinin kamuoyunda sahip olduğu imaj, aşırı uçlar arasında gidip geliyor: bir yanda müşteri izlemesinde Almanya’nın en üst noktası, diğer yanda çeşitli medya ve Stiftung Warentest’ten gelen kritik, bazen olumsuz raporlar. Her iki uç noktayı da açıklayan güvenilir sayılar ve bilimsel çalışmalar eksik.

Orta ölçekli gözlükçü işletmelerin endüstri satışlarının yarısından fazlasını oluşturmasına rağmen, büyük zincir mağazaların ve çevrimiçi sağlayıcıların medyada işgal ettiği baskın konum, pazar lideri Fielmann’a genellikle çok fazla ilgi gösterilmesi kadar az sorgulanıyor. Hiçbir yerde kıyasıya rekabetten, sürekli zincir mağazalardan, şehir merkezlerindeki mağazaların ölmesinden, düşük ücretlerden veya sorunlu bir personel politikasından veya şirket kültüründen söz edilmiyor. En önemli kriter olarak en ucuz fiyatın karşısında hiçbir şey yoktur.

Çarpık medya raporları, şüpheli çalışmalar
Camların ve çerçevelerin kalitesi ve kökeninin yanı sıra zaman alıcı danışmanlık, tıbbi ve teknik hizmetlerin fiyatlandırmayı etkilediği gerçeği, profesyoneller için bir gerçek olabilir, ancak genel halk için değil. Ürünlerin şüpheli çalışma ve çevre koşullarında üretilip üretilmediği, nakliye yollarının ne kadar uzun olduğu veya yüksek nitelikli çalışanların asgari ücretle çalıştırılıp çalıştırılmadığı, Stiftung Warentest ve birçok TV testi ile ilgisizdir. Ancak, uzun vadede oftalmik optiğin imajını zedelediğinden, bu önemli argümanları kamuoyuna sunmak ve çarpık raporlar ve şüpheli çalışmalarla çelişmek gerekir.

Tüm optik endüstrisi, adil, uygun ve daha olumlu raporlamaya ilgi duymalıdır. Aynı zamanda daha iyi ve daha fazla bilgi sağlamak ve halka gözlükçülük mesleği hakkında olumlu bilgiler vermekle ilgilidir. Mesleğin çeşitliliği, potansiyel faaliyet alanları ve sorumluluk alanları doğru, heyecan verici ve çekici bir şekilde tasvir edilmelidir. Nitelikli gençleri bünyemize katabilmek için, amaç müşteri güvenini güçlendirmek ve diğer yandan mesleğe merak, heyecan ve hayranlık uyandırmak olmalıdır.

“2019 ZVA (Almanya gözlükçüler derneği) eğitim raporundaki ilginç rakamlar: Her beş kursiyerden sadece biri bir optisyenin hayallerindeki meslek olduğunu söylüyor.”

Profesyonel dernekler, eğitim merkezleri, işverenler ve çalışanlar – optisyenin iş tanımını düşünmeli ve gelecekteki ortak adımlar üzerinde anlaşmalıdır. Sadece optik pazarındaki, eğitim ve sağlık hizmetlerindeki güncel gelişmeler değil, aynı zamanda demografik değişim de bir tartışma gerektiriyor. Manuel ticaretin artan mekanizasyonu nedeniyle, genel dijitalleşme, küreselleşme ve yapay zekadaki ilerleme, profesyonel değişiklikler ve modern gelişmelere uyum sağlamanın yanı sıra yaşam boyu öğrenme gerekli görünmektedir.

Her üç çırak için rüya gibi bir iş değil
2019 ZVA eğitim raporundaki rakamlar fikir veriyor: Her beş kursiyerden sadece biri hayallerindeki meslek bir optisyenlik olduğunu belirtti. Ankete katılanların üçte biri, eğitimlerini tamamladıktan sonra geleceklerini bir gözlükçünün işinin dışında görüyor ve birçoğu gözlükçülere kalıcı olarak sırtını dönmek istiyor. Ayrı bir ampirik çalışma, yüksek lisans okullarının öğrencileri ve mezunları ile ilgili karşılaştırılabilir sonuçlar verdi.

Endişe: Üçte biri kendi mesleğini önermez. Ücret ve çalışma saatlerinden memnuniyetsizliğe ek olarak, birçok kişi edinilen tıp ve ticaret bilgisinin nadiren kullanıldığından, satışların sadece işin odak noktası olmadığı, aynı zamanda tercih edilen ileri eğitim kurslarının da ana konusu olduğundan şikayet etti. 

ZVA eğitim raporuna göre, eğitim sırasında bile bir yanda kursiyerlerin beklentileri ile diğer yanda optik konusunda uzman firma sahipleri arasındaki fark bazen büyük olabiliyor. Sahiplerin yüzde 85’i, müşterilerle profesyonel olarak ilgilenmeyi eğitimde öğretilmesi gereken en önemli beceri olarak görürken, profesyonel tavsiye, teorik bilgi ve el becerileri önemli ölçüde daha küçük bir rol oynamaktadır. Optometrik (%39) ve iş becerilerini (%22) öğretmek çok daha az önemli olarak kabul edilir. Bu eğilim, ileri eğitim ve öğretim önlemlerinde de gözlemlenebilir.

İş profilinin bir parçası ne kadar optometri olmalıdır?
Yine de, “Ticaret ve optometri arasındaki gerilim alanında optik” adlı strateji belgesinde ZVA, optometrik hizmetlerin genişletilmesini ve master okullarında ve eğitim sırasında daha güçlü öğretimini tavsiye ediyor. Böylece eğitim mesleklerinin politik olarak arzu edilen akademikleşmesine katılır. İlgili tüm aktörlerin bunu nasıl gördüğü hakkında daha geniş bir tartışma gerekli görünüyor. Buna müşteriler ve hasta temsilcileri dahildir.

Geçerli veriler eksik
Büyük Britanya’da, Genel Optik Konseyi, örneğin, nüfusun optisyenlerin tıbbi yeterliliğine yüksek düzeyde güven duyduğunu tespit eden, düzenli aralıklarla halkın optik algısı hakkında ayrıntılı bir araştırma yürütürken, bu tür çalışmalar mevcut değildir. Almanya. Diğer ülkeler, insanların oftalmologlar ve optometristler arasındaki farkı anlayıp anlamadıkları ve kendi çalışma alanlarıyla hangi görevlerin ilişkili olduğu hakkında veri toplar.

Yazarın tezinin bir parçası olarak kendi ampirik çalışması, müşterilerin çoğunluğunun tavsiye ve ticaret alanlarında gözlükçülere çok yüksek düzeyde uzmanlık atfettiğini, ancak optometrik ve tıbbi sorular söz konusu olduğunda göz doktorlarına çok daha fazla güvendiğini göstermiştir. daha sonra da danışılan ilk satıra güvenirler. İş profilindeki değişiklikleri düşünmeden önce mevcut durum hakkında geçerli bir veri tabanı gereklidir.

Göz doktorları nereye gidiyor?
Optisyenlik mesleğinin yeniden konumlandırılması, oftalmologlar olmadan gerçekleşemez. ZVA, strateji belgesinde, Alman Oftalmoloji Derneği (DOG) tarafından 2012’de (!) yayınlanan ve o sırada oftalmolojik bakımı kapsayan “Oftalmolojik Bakım Üzerine Beyaz Kitap”a atıfta bulunmaktadır. Orada 2030 için arz durumu tahminindeki bozulma, ZVA’yı optometrinin güçlendirilmesi talebini formüle etmeye sevk etti.

DOG’un bunu aynı şekilde görüp görmediği şüphelidir, çünkü beyaz bülteninde, öngörülen oftalmolog sıkıntısı nedeniyle “yakın işbirliği, ancak aynı zamanda oftalmologların ve optisyenlerin yeterliliklerinin net bir şekilde ayrılmasını” önermektedir.

Oftalmologlar ve optisyenler benzer zorluklarla karşı karşıyadır: Her ikisi de toplum içinde sıklıkla eleştirilir (örneğin uzun bekleme süreleri nedeniyle), her ikisinin de daha fazla gence ihtiyacı vardır. Birçok mezun ve çalışan da mevcut çerçeve koşullarından, ücretten ve ilerleme için yetersiz fırsatlardan memnun değil ve daha iyi bir iş-yaşam dengesi veya iş ve aile uyumluluğu ve daha fazla yarı zamanlı istihdam fırsatları arzusunu ifade ediyor.

Soru, her iki tarafın da aynı hedeflerin peşinde olup olmadığı ve gergin arz durumunun gözlükçülük mesleğini daha akademik hale getirerek çözülebileceğine dair aynı kanaate sahip olup olmadığıdır.

Teknik bilgi ne kadar önemli?
ZVA, optisyenlik mesleğini yeniden konumlandırmak, yani daha yüksek konumlandırmak istiyor: Strateji belgesine göre, optometrist yeterliliği ile optisyen, reklam ve tanıtım açısından göz bakımı için bir irtibat noktası olarak sabitlenebilir. Bununla ZVA, zanaat sektörünün artan mekanizasyonuna ve az sayıda eğitim şirketine de tepki veriyor (on şirketten sadece dördü eğitim veriyor!).

Ancak manuel çalışmayı kalıcı olarak dışarıdan temin etmek gerçekten mantıklı mı? Bu sadece bilgi kaybı anlamına gelmez, aynı zamanda hizmet alanındaki müşteriler için de önemli dezavantajlar anlamına gelir. Ayrıca, olası uygulamalar aynı ölçüde artmadan veya yaygınlaşmadan optometri, yüksek lisans okulları ve çalışmalar alanındaki mezunların sayısının artması sorunu zaten var.

Optisyenlik müesseselerinin ticaret ve optometri arasındaki gerilim alanında yeniden konumlandırılmasıyla ilgili önemli sorusuyla ZVA, nitelikli eğitim, kalite standartları ve daha fazla eğitim alma zorunluluğu sorununu da gündeme getiriyor. Temel yetkinlikler eğitim sırasında aktarılmalıdır, düzenli ileri eğitimler en son bilgilerle güncel kalmaya yardımcı olmalıdır. OECD’nin yakın zamanda tekrar teyit ettiği gibi, eğitim hala büyük ölçüde mali geçmişe bağlıdır. İleri eğitim ve öğretim de dahil olmak üzere yaşam boyu öğrenme, bir yandan mümkün kılınmalı ve diğer yandan kabul edilmelidir. Politikacılar gerçekçi ve bürokratik olmayan çerçeve koşulları oluşturmalıdır.

Çok katı eğitim yapıları
KfW Bank’tan öğrenci kredisi gibi mali desteklerin neden 44 yaş sınırı var? Birinci dereceyi bırakmadığınız sürece neden ikinci derece için BAföG’e başvuramıyorsunuz? BAföG için yaş sınırı 30 veya 35’tir.

Yarı zamanlı eğitim öğrenciler için yüksek finansal harcamalarla ilişkilendirilirken, yüksek okul terk oranlarına rağmen çoğu devlet üniversitesinde ve teknik kolejde normal eğitim neden ücretsiz? Meslek dışı bir derece çok daha fazla disiplin ve organizasyon gerektirir ve birçok yönden fedakarlık yapmak anlamına gelir; Ek olarak, genellikle kredi almayı gerekli kılan mali kayıplar ve öğrenim ücretleri vardır.

Bu, adaletsiz görünüyor ve yaşam boyu öğrenme talebini absürt hale getiriyor, çünkü mevcut koşullar, meslekten ayrılmayı daha fazla eğitime katılmaktan daha çekici kılıyor.

Şampiyonluk unvanının devalüasyonu
Bir diğer önemli nokta ise eğitim mesleklerinin kamuoyundaki genel imajı ile ilgilidir. Bir yanda ticaret ve sağlıkta kalifiye işçi eksikliğinden şikayetler var, diğer yanda eğitim mesleklerinin akademikleşmesi yaygınlaştırılıyor. Tam da bu ve yeni unvanların ve niteliklerin tanıtılması (örneğin, usta zanaatkar yerine lisans profesyoneli), ikili eğitim sistemini ve usta zanaatkar unvanını – her ikisi de uzun süredir yüksek oranda kabul edilir – ikinci sınıf olarak görünmesini ve değerini düşürmesini sağlar.

“Mesleki etikle ilgili bir soru: Odak noktası nedir? İnsan mı, kâr maksimizasyonu mu?”

Değerli bilginin ancak bir dereceye kadar aktarılabileceği izlenimi verilirse, optisyenlerin klasik faaliyet alanlarındaki yeterliliklerden – doktorlar lehine – mahrum bırakılması pek şaşırtıcı değildir. Bunun mesleğin gelecekteki gelişimi için ne anlama geldiği ancak tahmin edilebilir.

Şu anda çalışan gözlükçüler için sonuçlar zaten ölümcül: En kötü durumda, daha fazla beceriye sahip olmayan “satıcılara” indirgenecekler. Mesleki eğitimin avantajlarından çok nadiren bahsedilir: Nitelikli bir mesleki yeterlilik, finansal güvenlik ve esneklik sağlar ve ileri eğitim önlemleri (yüksek lisans derecesi, derece) için bir başlangıç ​​noktası olabilir.

Gözlükçüler: özeleştiri ve mesleki etik
Uygulanabilir gelecek beklentileri geliştirebilmek ve Optisyenlik müesseselerinin imajını olumlu yönde etkileyebilmek için, mevcut durum hakkında güvenilir veriler, olumlu bir benlik imajı ve gelecek için iyi kavramlar, tespit edilenlerin özeleştirel incelemesine ek olarak esastır. Bunlar, ilgili herkesle geliştirilmeli ve tartışılmalıdır: Stajyerler, gözlükçüler, ustalar, mezunlar, paydaşlar, mesleki ve eğitim kurumları, göz doktorları ve hasta temsilcileri.

Pek çok kişinin optisyenlerin ne yaptığı, hangi görevleri ayrıntılı olarak yerine getirdikleri ve hangi becerilere sahip oldukları hakkında hiçbir fikri yoktur. Diğer birçok ürün ve hizmette olduğu gibi, üretim ve çalışma koşulları veya sürdürülebilirlik konusunda endişelenmiyorlar, bu da en azından bu konuda yeterli kamu bilgisi olmamasından kaynaklanıyor.

Optisyenlerin kendi mesleki etiklerini eleştirel bir şekilde incelemeleri de önemli görünmektedir. Odak noktası insanlara mı yoksa karı maksimize etmeye mi? İyi çalışma koşullarının ve çevre standartlarına uyumun önemli olmadığı ülkelerden gözlük çerçeveleri ve lensleri, kontakt lensler vb. tedarik etmek kişinin kendi etik inançlarına uygun mudur? Gözlükçüler daha fazla zincir mağazaya mı yoksa çeşitli çevrimiçi gözlükçülerin aşırılıklarına mı karşı koymak istiyor? Sektörün birkaç büyük zincir mağaza ve çevrimiçi şirket üzerinde yoğunlaşmasının bir sonucu olarak mesleğin çekiciliği, çeşitliliği ve yenilikçi gücünün zarar görme riski vardır.

Müşteri monitörünün bu yıl da bize kanıtladığı en yüksek müşteri memnuniyeti seviyesi, tüm bu konuları konuşmamız için bizi teşvik etmelidir.