Işık Olmak: Farklılık, Zaman ve İçsel Güç Üzerine
Işık Olabilmek: Bir Optisyenin Gözünden Hayat
Karanlık Olmazsa Işık Görünmez
Görmek Yetmez, Anlamak Gerekir
Bir Optisyenin Gözünden Hayata ve Mesleğe Dair Notlar
Hayat, çoğu zaman zıtlıklarla anlam kazanır. Gecenin koyuluğu olmasa yıldızları fark eder miydik? Ya da karanlık bir odada el fenerinin ne işe yaradığını bilir miydik? Işık, karanlıkta görünür olur. Tıpkı zor zamanlarda içimizdeki gücü keşfetmemiz gibi.
İnsanlık hâli bu ya; bazen aynı anda hem çok benzer hem de bambaşka oluruz birbirimize. Hepimizin iki gözü, iki eli vardır ama hiçbirimiz birbirimizin aynısı değiliz. Farklılıklarımızla bir bütün oluştururuz. Ne yazık ki bazen farklılıklarımız yüzünden dışlanır, benzerliklerimizle kabul görürüz. Oysa gelişen, değişen bir dünyada birey olarak ne kadar farkında olduğumuzla, neyi seçtiğimizle tanımlanırız.
Geçmişte takılı kalmak, geleceğe fazlaca odaklanmak ya da yalnızca bugünü yaşamak... Hangisi doğru? Belki hepsi, belki hiçbiri. Ama kesin olan şu ki; geçmiş geçti, gelecek henüz gelmedi ve elimizde yalnızca şu an var. Bu nedenle "en iyi zaman şimdi" demek belki de en doğru seçimdir. İçinde bulunduğumuz anı iyi değerlendirmek; kendimizi, hayallerimizi ve sorumluluklarımızı unutmadan.
Hayatın her anı güneşli olsa, gökkuşağının güzelliğini fark edemezdik. En güzel yemek açken yenilendir. En kıymetli uyku, yorgunken uyunandır. Bu yüzden zıtlıklar değerlidir; çünkü onlar sayesinde hissederiz, kıymet biliriz.
Optisyenlik mesleği de böyledir aslında. Bir ışığı görebilmek, bir ayrıntıyı fark edebilmek, sadece görmek değil … Görmenin önemini, genellikle kaybedince veya zorlandığımızda anlarız. Görüşümüz iyiyken gözlük gereksiz gibi gelir ama bir harfi seçemediğimizde, bir tabelayı okuyamadığımızda, başkasının gözlükle yeniden dünyayı net görmeye başladığını gördüğümüzde "görmenin" kıymetini idrak ederiz. Tıpkı hayatta bazı değerleri zor dönemlerde anladığımız gibi.
İnsan, gündelik yaşamın telaşı içinde kendini unutur. Kendine gösteremediği sabrı, etrafına gösterir. Kendisini sevmeyi unuturken başkalarına sevgisini sunar. Ama ışık içeriden yanarsa dışarıyı aydınlatır. Bu yüzden önce içimizdeki ışığı fark etmeli, onu korumalıyız.
Optik sektöründe de zaman zaman karanlıklar olur. Regülasyonlar, ekonomik dalgalanmalar, değişen piyasa yapıları, artan rekabet ve azalan farkındalık... Tüm bu etkenler mesleğin değerini gölgede bırakabiliyor. Ama işte o anlarda ışık olmamız gerekir. Bilgiyle, etikle, sabırla, yenilikle... Görmeye katkı sağlarken görünürlüğümüzü de artırmak zorundayız. Çünkü optisyenlik sadece çerçeve satmak değildir; bir insanın hayat kalitesine, özgüvenine ve sağlığına dokunmaktır. Bunu hatırlamak gerekir.
Belki de mesleğimizdeki “ışık” sensin, benim, biziz. Gözlük camlarının ardında bir yaşam hikayesi olduğunu fark eden, müşterisine değil insana hizmet ettiğini bilen her optisyen bu ışığın bir parçasıdır.
Hayat, sadece yaşadıklarımız değil; yaşadıklarımıza verdiğimiz tepkilerdir. Kaynayan suyun yumurtayı katılaştırıp patatesi yumuşatması gibi… Zorluklar da kimimizi güçlendirir, kimimizi dağıtır. Ama hepimize bir şey öğretir. Bazen düşmek gerekir ki yeniden kalkmanın gücünü keşfedelim. Bazen bulanık görmek gerekir ki netliğin kıymetini bilelim.
İşte bu yüzden “karanlık”tan korkmamalı. O, sadece ışığın değerini öğreten sessiz bir öğretmendir. Ve biz optisyenler, bu ışığın hem fiziksel hem de sembolik temsilcileriyiz. Net görmek, net yaşamak ve net düşündürmek için…
Belki de kendimize sormamız gereken; Bir başkası senin ışığınla görebilir mi?
Serap KÖŞE
Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Hizmetleri MYO Optisyenlik Programı öğretim görevlisi
