İmaj her şeydir!

Arthur Conan Doyle, başarısız bir göz doktoru idi. Üniversite sonrası Portsmouth’a yerleşti.

Hasta bulmakta o denli zorluk çekiyordu ki; hekimlik kariyerini sürdürmek için trafik kazalarından medet umuyordu.

Böyle sinek avladığı günlerde bir şeyler karalamaya başladı. Doktor arkadaşı Joseph Bell’i esas alarak Doktor Watson karakterini yarattı.

Sonrasında yanına eklediği Sherlock Holmes hayali karakter baskın çıkarak gerçek karakteri ezdi geçti.Ve Doyle’ye şöhretin kapılarını açtı.

Bunları niye anlatıyorum? Önce pandemi, sonra sokağa çıkma yasakları ile başlayan süreç şimdide hayat pahalılığı, döviz krizi ,verbis, e defter gibi bürokratik maliyetler ile artarak devam etmekte. Elbette her esnafa yazı yazmasını, resim yapmasını, öğütleyemiyorum. Hem yazsan bile ülkede ki okuma oranını düşününce getirisinin daha moral bozucu olacağından eminim.

Bence bu işin yolu görsel teknolojiden geçiyor artık. Önce şöhret, sonra iş!

Fenomenlik başlı başına bir iş. Bakmayın siz fenomenleri küçümseyen aydın tayfasına. Onlar önümüzdeki yüzyılın öncü sanatçılarıdır. Çok köklü bir eğitim süreci de gerektirmediğinden eşitlikçi bir yönü de mevcut. Ama İnstagram da feyste gözlük resmi paylaşmakla bitmiyor bu iş. İstediğin kadar kaliteli gözlük paylaş. 5000 takipçin varsa, bunu beğenen 50 yi geçmiyor.

O da hep bildiğin kimseler. annen, baban, teyzen, amcaoğlun bir iki de yakın arkadaş falan. Hergün hergün aynı isimler. Böyle olmaz. Malzeme gözlükte olsa bi atraksiyon lazım. Millet hareket seviyor. Hareketsiz duru görüntüler milleti artık kesmiyor.

Bak ahçı Burak’a ! Bak Nusret’e! Kimi Koyunu tümüyle kazana sokuyor, diğeri pazulu koluyla tuttuğu bıçağıyla dana gözü çıkarıyor. Ama izleniyor. İzlendikçe şöhret kazanıyor, daha çok izleniyor. Kendilerine et sanatçısı falan dedirtiyorlar.

Ya biz? Sanatın hası bizde. Fenomen olma yolundaki optikçilere bakıyoruz.

Mavi ışık filtresi şöyle, progresiv cam kesimi böyle falan. Böyle olmaz arkadaşlar. Mavi ışık filtresini tanıtırken mavi ışığı en iyi yansıtacak sapsarı bikinili bir kız ordan geçmezse kimse o mavi filtreyi falan dikkate almaz. Progressiv cam tanıtımında yaşlı adama kitabı değil de ayağı kırık bir yavru köpeğe bakışlarını zumlatmazsan duygusal içerikten yoksun kaba saba bir paylaşım elde edersin.

Çılgın dondurmacı gibi kıvrak danslarla gözlük tanıtımını beceremiyor muyuz? Bütün mesele birkaç figür öğrenip, kıvrak bir müzik yakalamakta.

Sonra gündem! Gündemi takip edeceksin. Askı da ekmek, askı da bira falan mı yapıyorlar? Pat! Sende askıda gözlük çıkar. Tutar mı tutmaz mı bilmem. Önemli olan ses getirmen. Elbet absürt bulup, gülüp geçenler olacaktır. Olsun!
Mesleki olarak kendinizi geliştirmenin artık bir faydası yok. Mesleğinize değil, imajınıza yatırım yapın.

Büyük düşünün. Önce siz, sonra iş! İşinizin, önünüze geçmesine izin vermeyin. Ya da verin bana ne?

Bir duble yapma rakı içip ”Ne olacak bu mesleğin hali?” diye dertlenmeye devam edin.

Metin TURANLI