Gurbet

Bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine bütün hayatını anlatmak istersin.  — Murathan Mungan —

Efendim, işte böyle.

Bizimki memuriyet hayatı.

Tabii, memur insanın kiracılığı hiç bitmez.

Neyseki emekli oldum da, 34 yıl büyükelçilikten sonra bir ev alabildik. Şimdi de hanımın üniversiteden emekli olmasını bekliyoruz. Oda bu sene kısmetse emekli olacak. Onun parasıyla da Antalya da yazlık almayı düşünüyoruz. Bazen hanıma takılıyorum. 1-2 sene daha bekle, iyi bir ikramiye alırsan Çeşme de ev alırız diyorum da kızıyor.

Tabii efendim.

Benim ki latife. Yoksa yeter artık. Hanımla beraber senelerce 4 kıta da görev yaptık. Biraz da hasret giderelim di mi ama. Hayır, hayır inan ki özlemiyoruz. Klara mı ? O daha çok burada kalmayı istiyor. Zaten 15 günde 1 Almanya ya üniversiteye gidiyor. Araştırmaları için. Aslında daha çok gitmesi lazım ama idare ediyorlar. Araştırmalarına burada evden de devam ediyor.

Ya! Ya! Klara ile Tokyo da tanışmıştım. Ben o zaman Suzanna dan yeni ayrılmıştım. Mehmet Albin daha 7 yaşındaydı. Pekin konsolos yardımcısı iken Tokyo da bir seminere katılmıştım. Onunla aynı otelde kalıyormuşuz. Bir grup arkadaşıyla tatil için gelmiş. Pekin de nişanlandık. Ailesi Danimarkalı olduğu içinde 6 ay içinde de Kopenhag ta da evlendik. Zaman ne çabuk geçiyor. 26 yıl oldu.

Şimdi gözümün önüne geliyor da. Balayını Kenya da geçirmiştik. Evet efendim. Hanım kuzeyli olmasına karşı sıcağı çok sever. Onun için hep sıcak iklimi olan yerlerde görev yapmamı isterdi. Kendisi mi? O uzun zaman Avrupa’ nın dışına çıkamadı. Hocalık hayatının çoğunu Avrupa Üniversitelerinde sürdürdü. Efendim, biz devamlı yollarda yaşadık. Sene de düzenli olarak 3-4 ay beraber olduk.Onun dışında hep ayrıydık.

Sadece Roma da 5 yıl kadar birlikte olduk.

Gerçek aile hayatını orada yaşadık. Kızım Selvinaz kristin ile ikizi oğlum Erdem Mervin. Kayınbiraderim Tomas ve karısı… Büyük ve güzel aile… Çocuklar New Orleans ta doğmuşlardı. Yok! Kardeşler birbirlerine düşkün. Sık sık görüşüyorlar. Geçen Kurban da bize geldiler. Küçük oğlum dünya bankasında. Japon bir dil bilimciyle evli. 2 çocukları var. Kız ise bana mı çekti ne 2.ci evliliğini yaptı geçenlerde. Çocuğu yok.

Paris te moda desinatörü, gözlük tasarımları da yapıyor. Bizim gözlükleri de hep o seçer gönderir. Şimdiki kocası CNN de çalışıyor. Büyük oğlan Mehmet Albin Sibirya da petrol platformun da çalışıyor. Petrol mühendisi. Bazen şaşırıyorum mirim, o oğlan bu memlekete çok bağlı. Yeni Zelandalı bir kadınla evli ama, çocuklarına hep Türk adı koydu.

Ben bile bazen hanımın hatırı kalır diye çocuklara yabancı ve Türk adını beraber koyarken, o hepsine öz be öz Türk adları koydu. .Ahmet, Hüseyin, Mete, Fatoş, Aygül, Zeynep. Özlem ve Buğracan. Evet ya 8 çocuk yaptı. Galiba onunla yeterince ilgilenemedim mi ne? Geçen Noel de Hep beraber Mısır daydık. Baktım ki Türkçe öğrenmeye merak sarmış.

Ya kusura bakmayın kafanızı da şişirdim.Bu akşam hanımın doğum günü. Ona hediye almaya gelmiştim. Şu deniz kabuklarından yapılmış gözlüğü görünce dayanamadım da girdim. Sen de pipır ti ısmarlayınca, bir hoş oldum. Bizde de adettir. Git tüm gözlükçü dükkanlarına bir şey içmeden bırakmazlar.. Laf lafı açıyor işte.

Konuştuklarımdan bir şey anlamadın dimi?

Öyle mal mal bakıyorsun yüzüme”. Pueblo, quanto de la deuda . si.si’ Seni memleketlim gibi gördüm de… Biraz Türkçe konuşalım istedim.

İnsan arada bir de başına sallar di mi … koyim senin.

Metin Turanlı