Artık bülbül ötmüyor,
Gül dolu penceremde,
Yalnız hatıram kalır,
Aaah boş kalan çerçeve de.
Boş kalan çerçeve,
Kartal Tibet ve Hülya Koçyigit oynuyor...
Şarkıyı seneler sonra şöhret olan Belkıs Özener söylüyor.
Çok duygusal bir film. Yaşlanınca insan duygusallaşır derler ama ben de duygusallık falan hak getire. Duygusallığa değil, boş çerçeveye takıldım.
Şarkıda sözü edilen çerçeve bildiğimiz resim konan çerçeve.
Resim çerçeveleri yapan biri mi olmak gerekiyor boş çerçeveden etkilenmek için? benim aklıma direk, gözlük çerçevesi geliyor.
Hemi de boş bir çerçeve. İçinde cam falan olmayan bir çerçeve. Ne güzel bir görüntüdür o. Camsız çerçeve. Cam takmaya müsait çerçeve demektir aynı zamanda. Camsız çerçeveyi, bir tiyatro artistleri sever bir de ben. Boş bir çerçeve, size bir şey ifade etmeyebilir ama,bizim (biz dediğim yaşıtım gözlükçüler için) hiç te yabancısı olmadığımız bir şey. Gözlük çerçevelerini boş görünümünden kurtarmak ve daha estetik bir görünüme kavuşturmak için şimdi kullanılan şablon öncesi gözlükler, boş bir şekilde şablonsuz olarak çoğu kez iç içe geçmiş ucuz ince poşetler içinde gelirdi.
Şablonsuz oldukları içinde çantalar da sıkışan gözlükler daha müşteriye ulaşmadan bazen yıpranmış bile olurdu.
Boş çerçeve.!... Şimdi neredeyse boş çerçeve bulabilmek imkansız. Şablonu, karekodu , fiyatı, barkodu,... bir çerçeveye ne kadar şey yükler olduk.? Artık alt tarafı bir gözlük çerçevesi deyip geçemiyoruz.
Zaman ilerledikçe daha neler yükleyecegimizi de Allah bilir.
Metin Turanlı
