Masum bir alış verişin düşündürdükleri…

Mükemmeliyetçilik

Mükemmel bir eşya, mükemmel bir baba, mükemmel bir kadın, mükemmel bir gazeteci, mükemmel bir artist, mükemmel bir siyasetçi, din adamı? Şarkıcı, otomobil, öğretmen…

Dikkat ettiniz mi? mükemmelliği ya insana ya da insan elinden çıkmış varlıklara veriyoruz.

Bizim için mükemmel bir kuş yoktur. Ya da mükemmel bir kedi. O olsa olsa güzel bir kuş ya da güzel bir kedidir. Bir maymun, ağzıyla tutsa yine mükemmelliğe erişemez. En fazla “”AAA, ne akıllı bir maymun deriz.”” Bir gülü çok begeniriz. Ama güzel ve kokusuyla, rengi ile bizi cezbeden bu gül bile mükemmel değildir.

Mükemmelik dışında her türlü vasıflarla onurlandırdığımız tüm canlılara karşı bu etiketi yapıştırmak ta pek cimri sayılırız.

Ancak son model bir bilgisayar bizim için mükemmel hem de çok mükemmel olabilir. Biz mükemmelliği tek bir şartla diğer tüm canlılarla paylaşırız. O da, ancak tüm canlıların ortak yer aldığı kainat düşüncesiyle.

Güneşin batışı, denizin güzelliği, dağların yüksekliği ile; karıncanın bile nimetinin verildiği, denizin metrelerce altında yaşayan tek hücreli organizmalarıyla dünyadaki düzen ve intizamın işleyişini anlatmak için ancak mükemmel sıfatını kullanırız.

Bu bonkorlüğümüzün sebebi tüm bu düzenin bizim için yaratıldığına olan inancımızdandır.

Bu düzen öyle kutsi, öylesine saat gibi işleyen bir düzendir ki, dışarıdan bir müdahale olmadıkça belki sonsuza dek kendi içinde dengesini koruyarak işleyecektir. Ancak bu düzeni mükemmel diye tanımlayan insanoğlu için, bir diğer mükemmeliyet unsuru da kendi yarattığı ve piyasa değeri olan mal ve hizmetlerdir. Saattir, gözlüktür, cep telefonudur. Ve bunlarla aldığı hizmetlerdir.

İnsan ilişkilerinde de mükemmellik hep aranan bir şeydir. En iyi şekilde yetişmenizi isteyen öğretmeniniz. Mükemmel bir öğretmen oluyor. Oysa herkes mükemmelliği kendi ile özdeşleştirir. Herkes kendine benzeyen kişileri sever ve mükemmel bulur. Çünkü insan mükemmeldir. İnsan mükemmel olduğu içinde evrende ki tüm diğer canlı ve cansız varlıklar onun içindir.

Derelerin üzerine baraj yaparken de bu vasfımızı kullanırız. Mutlu günlerimizde patlattığımız havai fişeklerlerde bu düşüncenin eseridir. Doğanın ekolojik dengesi ile oynamaya da hakkımız var. Çünkü biz insanız. Ve insan egosu ile vardır. Her şey ben için. Her şey ve herkes benim hizmetimde. Ben o kadar mükemmel ve erişilmez bir varlığım ki, diğer canlıların dışında, kendi türümden insanların bile en önünde, en iyisi, en mükemmeli olmalıyım ve en iyi hizmette bana sunulmalıdır. Bu benlik duygusu kontrol edilemediğinde ben her istediğimi yaparım boyutuna da gelebilir. Yalnız gezen bir kadını taciz de benim (itiraf edemediğim) hakkımdır. Hastane kuyruğu da neymiş? Trafikte öncelikte benim olmalı. En iyi araba, en iyi ev, en iyi eş, en mükemmel gözlük…

Bu denli mükemmellik duygusunun hakim olduğu bir dünya da, size kendinizi özel hissettirecek, mükemmel olduğunuz yalanıdır.

Bu mükemmelik duygusu eğer kendinize hakim olamazsanız kolay bir sömürü alanıdır ayni zamanda. Bankacılık alanında size. En mükemmel hizmeti, size ancak çok özel olduğunuz duygusunu uyandıran bir banka verebilir. Televizyonlarda mükemmel görüntüler sizin için var. Bu erkek kokusu sizin için en özel bitkilerden üretildi.

Himalayalardan elde edilen bu otla mucizevi bir gençlik yaşayacak mükemmel bir görünüme kavuşacaksınız,
yarım saattir gözlük seçiminde zorlanan müşterimizin kendi ifadesi ile “”hiç kimsede olmayan mükemmel bir gözlük “” istemesi gibi masumane bir söz üzerine düşündüklerim bunlar. mükemmel bir gözlük?

Bir tüketici olarak kendisine hak verdiğim, bir hizmetli olarak bu duyguyu tatması bir için elimden geleni yaptığım, ancak bir anarşist olarak bu düzenin bir parçası olduğum için kendimden utandığım bir duygu yoğunluğun dayım.

Mükemmellik?
Hiç bir zaman öyle bir iddiam ve hizmetim olmadı. Hep ortalama bir insan olarak yaşadım. Mükemmellik diye bir şeye de inanmıyorum. İnsanların gelip vitrinde eğri duran çerçeveleri düzeltmesinden de hoşlanmıyorum.

Bu dağınık ve düzensiz biri olduğum anlamına gelmiyor. Ama, “kıllığa” varan bir mükemmeliyetçiliğin varacağı son evrenin ne olduğunu da merak etmiyor değilim.

Pek mükemmel bir yazı olmadığının farkındayım. Siz bunu yaratıcı düşünceye karşı kıskançlıkla kaleme alınmış bir yazı olarak okuyun.

Sonuçta hatasız kul olmaz.

Metin TURANLI