Bela/ Metin Turanlı

Hergele herif! Herkesle hoş beş, Benle ilgilenmiyor bile.

İki saattir cep telefonumda kurcalamadığım yer kalmadı. Feys’te belki 15 beğeni yaptım. Twitter, instagram… Durup durup aynı sayfaları açıyorum. Arada cep telefonumu bırakıp bir duble alıyorum. Etrafı kolaçan ediyorum. Sonra yine elimde telefon. Sağa sola fazla bakmamaya çalışıyorum. Herkes ailesiyle,manitasıyla…

Bu garson yeni. Hani bir gelse, havadan sudan konuşsak rahatlayacam ya, gelmiyor ..ne.

Ben de habire menüye yüklendikçe yükleniyorum. Haydari, acılı ezme, enginar, kaşık salatası, ciğer söyledim. Sıcaklardan az çöp şiş ve adana masamda duruyor. İştahım da yok ama, maksat masa boş olmasın. Bir büyük bitti. Uyuz oldum garsona. Dağıtacam burayı. Bir ara geldi gevşek. Ben yine alttan aldım. Espri olaraktan mavi gözlerine nazire…

-Gözlerin lens mi? Sahibinden mi?
Dedim.Gevşek,
-Orijinal abi. Selanik hatırası. Dedi.

Sonra ilaveten:
-Gözlükçüymüssün abi.
–Haa
Dedim. Onaylayarak.
–Abi ya hep merak ederim. Başa giyilene başlık, göze giyilene gözlük, diyorlar da; .öte giyilene niye kilot diyorlar? .ötlük deseler ya!

İnanamadım duyduklarıma.Bu hergele nerden bu cesareti buldu anlamadım. Yine de…
–Nasıl konuşuyorsun sen lan ?
Dedim.
–Öyle kilot-milot ayıp olmuyor mu? Çoluk-çocuk var etrafta. Aileler var…
–Ne dedim ki abi? Hani espri olaraktan…
–…kerim esprini lan. Sen kimle konuşuyon lavuk?

Diğer garsonlar geldi. Beni yerime oturttular. Otururken dahi parmağımı sallıyorum.
–Akıllı ol, akıllı! Diyorum sana.
Bağırıyorum oturduğum yerden.
–Yer cücesi seni. Senin gibileri çok gördüm ben.

Sinirden elim ayağım tutmuyor. Son dubleyi de kafama çekiyorum. Bu herifi yazdım kafaya. Gözüm üzerinde. Yer cücesi şaşkın. Yanında birilerine sinirli sinirli bir şeyler söylüyor. Ara da göz göze gelince sırtını dönüp, konuşuyor.
— .avşak!
Diyorum dişlerimi gıcırdatarak.

–Sen kimsin lan lale? Benim mesleğimle dalga geçecek. Ha? Ben adamı ne yaparım sen biliyor musun?
Gözüm üzerinde. Bir tatsızlık çıkmasın diye mutfağa aldılar adamı. Mekan sahibi Sefer abi, yanıma geldi..
–Nerden buluyorsun bu adamları sefer ? Bi ufak gönder. Dedim.

Sefer, yanındaki garsona
–Bi yolluk ver abime. Dedi.

Yanaklarımdan öptü. İdare et Veysel.

Bu zamanda adam bulamıyoruz dedi. Hesaba param çıkmadı.
–Yarın hesaplaşırız sefer dedim çıktım.

–Abi,bu adam itin teki. Bulaşmaya gelmez. Daha geçen seneye kadar arka kahvede çalışırdı. Torbacılık, esrar, haraç her yol var herifte.

En önemlisi de şizofren adam. Takıntılı biri. Geçen sene eniştesi vefat etti.

Gözlükçüydü.

Ablası dükkana sahip çıksın diyerek işe aldı. Ama başına bir bela aldı ki sormayın. Her ödemeyi gözlükle yapıyor. 1 kilo kıyma bile alsa, gözlük hazır. Bizim burada gözlük vermediği garson kalmadı. Dükkanı yiyip bitiriyor. 1 seneye kalmaz dükkanı topu diker. Bizim için hava hoş. Ama dedim ya, rezilin teki. Tatsızlık çıkmasın diye sesimizi çıkarmıyoruz. Görüyorsunuz nelerle uğraşıyoruz. Siz keyfinizi bozmayın. Oğlum bir künefe yap masaya..
Oğlum, ne tuttu bu adamın hesabı? Haa, biraz yüklü tut. Yengen ikili gözlük isteyip duruyordu.

Oradan çıksın.

Metin Turanlı